Sprawa C-362/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba) wydanego w dniu 29 czerwca 2009 r. w sprawie T-94/05 Athinaiki Techniki AE przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 11 września 2009 r. przez Athinaiki Techniki AE.
Dz.U.UE.C.2009.312.13/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-362/09 P)
(2009/C 312/21)
(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2009 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Athinaïki Techniki AE (przedstawiciel: S. A. Pappas, adwokat)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Athens Resort Casino AE Symmetochon
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego postanowienia,
– uwzględnienie żądań przedstawionych w postępowaniu pierwszej instancji,
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu odwołania strona wnosząca odwołanie podnosi cztery zarzuty.
W ramach zarzutu pierwszego wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd błędnie zinterpretował wcześniejsze orzecznictwo Trybunału w odniesieniu do przesłanek zgodności z prawem cofnięcia aktu administracyjnego. Aby cofnięcie takiego aktu było skuteczne należy bowiem stwierdzić, że jest on niezgodny z prawem, a jego odwołanie powinno nastąpić w rozsądnym terminie. Tymczasem w niniejszej sprawie cofnięcie aktu Komisji nastąpiło ponad cztery lata po jego wydaniu i nie przedstawiono w tym względzie żadnego uzasadnienia.
W ramach zarzutu drugiego Athinaïki Techniki podnosi, że Sąd naruszył prawo przez to, że nie rozstrzygnął podniesionej przez nią kwestii nadużycia władzy. Wycofując sporną decyzję Komisja nie miała bowiem na celu cofnięcia rozpatrywanego aktu dla poszanowania zasady zgodności z prawem, lecz uniknięcie poddawania go kontroli sądów wspólnotowych.
Po trzecie wnosząca odwołanie twierdzi, iż wbrew rozstrzygnięciu zawartemu w zaskarżonym postanowieniu, w dalszym ciągu istnieje po jej stronie interes w uzyskaniu wyroku stwierdzającego nieważność spornej decyzji Komisji. Konsekwencje cofnięcia rozpatrywanego aktu przez Komisję nie mogą bowiem ograniczać się do jedynie do wznowienia procedury badania wstępnego. Wyrok stwierdzający nieważność zobowiązywałby bowiem Komisję albo do wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego w sprawie pomocy państwa, albo wzywałby dane państwo członkowskie do zniesienia lub zmiany analizowanej pomocy. Sąd naruszył zatem prawo uznając, że jedyną konsekwencją stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji jest obowiązek wszczęcia procedury badania wstępnego.
Wnosząca odwołanie twierdzi wreszcie, że Sąd naruszył status powagi rzeczy osądzonej, jaki posiada wyrok Trybunału wydany w powiązanej sprawie C-521/06 P. Z wyroku tego wynika bowiem, że Komisja nie może przedłużać stanu bezczynności administracyjnej w ramach procedury badania pomocy państwa. Tymczasem cofając zaskarżoną decyzję Komisja powróciła właśnie do stanu bezczynności, a Sąd dopuścił się dodatkowego naruszenia prawa przez to, że w żaden sposób nie skrytykował takiego stanu rzeczy.