Sprawa C-36/20: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Instrucción de San Bartolomé de Tirajana (Hiszpania) w dniu 25 stycznia 2020 r. - Postępowanie przeciwko VL.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.137.35

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 kwietnia 2020 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Instrucción de San Bartolomé de Tirajana (Hiszpania) w dniu 25 stycznia 2020 r. - Postępowanie przeciwko VL

(Sprawa C-36/20)

Język postępowania: hiszpański

(2020/C 137/48)

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Instrucción de San Bartolomé de Tirajana.

Postępowanie przeciwko

VL

Druga strona postępowania: Ministerio Fiscal

Pytania prejudycjalne

1) Artykuł 6 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2013/32/UE ¹  przewiduje przypadek wystąpienia z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej do innych organów, które nie są właściwe do jego rejestrowania zgodnie z prawem krajowym, w którym to przypadku państwa członkowskie zapewniają dokonanie rejestracji nie później niż sześć dni roboczych po wystąpieniu z takim wnioskiem.

Czy powyższy przepis należy interpretować w ten sposób, że należy uznać sędziów śledczych właściwych do orzekania o zatrzymaniu lub braku zatrzymania cudzoziemców zgodnie z hiszpańskim prawem krajowym za jedne z tych "innych organów", [przed którymi] - mimo iż nie są one właściwe do zarejestrowania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej - wnioskodawcy mogą wyrazić wolę złożenia takiego wniosku?

2) Czy w przypadku uznania sędziego śledczego za jeden z tych organów, art. 6 ust. 1 dyrektywy 2013/32/UE należy interpretować w ten sposób, że sędzia śledczy musi poinformować wnioskodawców o tym, gdzie i w jaki sposób można składać wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej, oraz że w przypadku złożenia wniosku sędzia śledczy musi go przekazać właściwemu organowi zgodnie z prawem krajowym w celu zarejestrowania i rozpatrzenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, a także właściwemu organowi administracji w celu przyznania wnioskodawcy środków dotyczących przyjmowania, o których mowa w art. 17 dyrektywy 2013/33/UE ² ?

3) Czy art. 26 dyrektywy 2013/32/UE i art. 8 dyrektywy 2013/33/UE należy interpretować w ten sposób, że obywatel państwa trzeciego nie może zostać zatrzymany, chyba że spełnione są przesłanki określone w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2013/33/UE, ponieważ wnioskodawca jest objęty ochroną na podstawie zasady non-refoulement od chwili złożenia wspomnianego oświadczenia woli przed sędzią śledczym?

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. 2013, L 180, s. 60).

² Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową (Dz.U. 2013, L 180, s. 96).