Sprawa C-338/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 kwietnia 2015 r. w sprawie T-217/11, Staelen/Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, wniesione w dniu 7 lipca 2015 r. przez Claire Staelen.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.294.43

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 września 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 kwietnia 2015 r. w sprawie T-217/ 11, Staelen/Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, wniesione w dniu 7 lipca 2015 r. przez Claire Staelen

(Sprawa C-338/15 P)

Język postępowania: francuski

(2015/C 294/55)

(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2015 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Claire Staelen (przedstawiciel: adwokat V. Olona)

Druga strona postępowania: Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

Żądania wnoszącej odwołanie

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie T-217/11, Staelen/Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich;

- w rezultacie uwzględnienie wniosku wnoszącej odwołanie o zadośćuczynienie za krzywdę, jakiej doznała wskutek niekorzystnych dla niej działań, którą wnosząca odwołanie szacuje na kwotę 50 000 EUR;

- orzeczenie zgodnie z żądaniami skargi w pierwszej instancji, z wyjątkiem wniosku o zadośćuczynienie;

- obciążenie drugiej strony kosztami postępowania w obu instancjach.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi sześć zarzutów, które wszystkie dotyczą naruszeń prawa i przeinaczenia okoliczności faktycznych.

Po pierwsze, zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd naruszył prawo oraz przeinaczył okoliczności faktyczne, uznając, że wnosząca odwołanie sprzeciwiła się przeprowadzeniu dochodzenia z inicjatywy Rzecznika. Ponadto Sąd błędnie zinterpretował przedmiot skargi.

Po drugie, jej zdaniem Sąd naruszył prawo przez błędną wykładnię art. 228 TFUE i decyzji 94/262 ¹ , wskutek czego pozbawił te akty ich skuteczności.

Po trzecie, w ocenie wnoszącej odwołanie Sąd przeinaczył fakty w odniesieniu do długości okresu, w trakcie którego była dyskryminowana w związku z wpisaniem jej nazwiska na listę przydatności do pracy kandydatów.

Po czwarte, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd przeinaczył fakty i naruszył prawo, uznając, że Rzecznik nie naruszył obowiązku dochowania należytej staranności.

Po piąte, wnosząca odwołanie kwestionuje rozstrzygnięcie Sądu, że decyzja przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 23 lutego 2003 r. oraz Kodeks Dobrej Praktyki Administracyjnej nie mają zastosowania.

Wreszcie po szóste, jej zdaniem Sąd popełnił błąd, uznając, że Rzecznik nie musiał badać zniszczenia całości akt związanych z konkursem.

¹ Decyzja 94/262/EWWiS, WE, Euratom Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 1994 r. w sprawie przepisów i ogólnych warunków regulujących wykonywanie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich (Dz.U. L 113, s. 15).