Sprawa C-336/14: postępowanie karne przeciwko Sebat Ince (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.106.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 marca 2016 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba z dnia 4 lutego 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalny złożony przez Amtsgericht Sonthofen - Niemcy) - postępowanie karne przeciwko Sebat Ince

(Sprawa C-336/14) ¹

(Swoboda świadczenia usług - Artykuł 56 TFUE - Gry losowe - Monopol państwowy w zakresie urządzania zakładów sportowych - Uprzednie zezwolenie administracyjne - Wykluczenie podmiotów prywatnych - Przyjmowanie zakładów na rzecz podmiotu z siedzibą w innym państwie członkowskim - Sankcje karne - Przepis krajowy sprzeczny z prawem Unii - Wykluczenie - Przejście do systemu przewidującego przyznanie ograniczonej liczby koncesji prywatnym podmiotom - Zasady przejrzystości i bezstronności - Dyrektywa 98/34/WE - Artykuł 8 - Przepisy techniczne - Zasady dotyczące usług - Obowiązek notyfikowania)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 106/05)

(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2016 r.)

Sąd odsyłający

Amtsgericht Sonthofen

Strona w postępowaniu karnym przed sądem krajowym

Sebat Ince

Sentencja

1) Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby organy ścigania państwa członkowskiego sankcjonowały pośredniczenie w przyjmowaniu zakładów sportowych bez zezwolenia przez prywatny podmiot działający na rzecz innego prywatnego podmiotu nieposiadającego zezwolenia na organizowanie zakładów sportowych w tym państwie członkowskim, lecz który posiada zezwolenie w innym państwie członkowskim, w sytuacji gdy obowiązek posiadania zezwolenia na organizowanie zakładów sportowych lub pośredniczenie w ich przyjmowaniu został ustanowiony w ramach systemu monopolu państwowego, który sądy krajowe uznały za sprzeczny z prawem Unii. Artykuł 56 TFUE sprzeciwia się takiej sankcji, nawet jeśli prywatny podmiot może teoretycznie uzyskać zezwolenie na organizowanie zakładów sportowych lub pośredniczenie w ich przyjmowaniu, w zakresie, w jakim znajomość procedury uzyskania takiego zezwolenia nie została zapewniona, a system monopolu państwowego dotyczący zakładów sportowych, który sądy krajowe uznały za sprzeczny z prawem Unii, został utrzymany pomimo wprowadzenia takiej procedury.

2) Artykuł 8 ust. 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego, zmienionej dyrektywą 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że projekt ustawy regionalnej, która utrzymuje w mocy na szczeblu odnośnego regionu przepisy ustawodawstwa wspólnego dla różnych regionów państwa członkowskiego, których obowiązywanie wygasło, jest objęty obowiązkiem notyfikowania przewidzianym w tymże art. 8 ust. 1 w zakresie, w jakim projekt ten zawiera przepisy techniczne w rozumieniu art. 1 tej dyrektywy, co oznacza, że uchybienie temu obowiązkowi powoduje, iż nie można powołać się na te przepisy techniczne w ramach postępowania karnego wobec jednostki. Obowiązku tego nie podważa okoliczność, że rzeczone wspólne ustawodawstwo zostało uprzednio notyfikowane Komisji jako projekt, zgodnie z art. 8 ust. 1 wskazanej dyrektywy i przewidywało wyraźnie możliwość przedłużenia obowiązywania, z której jednakże nie skorzystano.

3) Artykuł 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby państwo członkowskie sankcjonowało prowadzenie na jego terytorium bez zezwolenia działalności polegającej na pośredniczeniu w przyjmowaniu zakładów sportowych na rzecz podmiotu posiadającego zezwolenie na organizowanie zakładów sportowych w innym państwie członkowskim:

- w sytuacji gdy wydanie zezwolenia na organizowanie zakładów sportowych jest uzależnione od uzyskania koncesji przez ten podmiot zgodnie z procedurą przyznawania koncesji, taką jak będąca przedmiotem postępowania głównego, o ile sąd odsyłający stwierdzi, że procedura ta nie przestrzega zasad równego traktowania i niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, a także wynikającego z nich obowiązku przejrzystości, oraz

- w zakresie, w jakim pomimo wejścia w życie przepisu krajowego umożliwiającego przyznanie koncesji prywatnym podmiotom stosowanie przepisów wprowadzających system monopolu państwowego w zakresie organizowania zakładów sportowych i pośredniczenia w ich przyjmowaniu, które zostały uznane przez sądy krajowe za sprzeczne z prawem Unii, zostało de facto utrzymane.

¹ Dz.U. C 339 z 29.9.2014