Sprawa C-335/15: Maria Cristina Elisabetta Ornano v. Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.335.23

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 września 2016 r.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 14 lipca 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - Maria Cristina Elisabetta Ornano/ Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

(Sprawa C-335/15) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Artykuł 119 traktatu WE (następnie art. 141 WE) - Dyrektywa 75/117/EWG - Równość wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet - Artykuł 1 - Dyrektywa 92/ 85/EWG - Środki służące wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią - Artykuł 11 pkt 2 lit. b) i art. 11 pkt 3 - Przepis krajowy przewidujący na rzecz sędziów sądów powszechnych dodatek związany z obciążeniami, jakie ponoszą oni przy wykonywaniu swoich obowiązków zawodowych - Brak prawa do tego dodatku dla sędzi sądu powszechnego w wypadku skorzystania z obowiązkowego urlopu macierzyńskiego przed dniem 1 stycznia 2005 r.]

Język postępowania: włoski

(2016/C 335/31)

(Dz.U.UE C z dnia 12 września 2016 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Maria Cristina Elisabetta Ornano

Strona pozwana: Ministero della Giustizia, Direzione Generale dei Magistrati del Ministero

Sentencja

Wykładni art. 119 traktatu WE (następnie art. 141 WE), art. 1 dyrektywy Rady 75/117/EWG z dnia 10 lutego 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet, art. 11 pkt 2 lit. b) dyrektywy Rady 92/85/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią (dziesiątej dyrektywy szczegółowej w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG), a także art. 11 pkt 3 dyrektywy 92/85 należy dokonywać w ten sposób, że w sytuacji gdy dane państwo członkowskie nie przewidziało zachowania wszystkich składników wynagrodzenia, do których sędzia sądu powszechnego miała prawo przed swym urlopem macierzyńskim, przepisy te nie stoją na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym w wypadku okresu obowiązkowego urlopu macierzyńskiego przypadającego przed dniem 1 stycznia 2005 r. sędzia sądu powszechnego jest wykluczona z kręgu uprawnionych do dodatku związanego z obciążeniami, jakie sędziowie sądów powszechnych ponoszą przy wykonywaniu obowiązków zawodowych, pod warunkiem że wspomniana pracownica korzystała podczas tego okresu z dochodu w wysokości co najmniej równej wysokości przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe w obszarze zabezpieczenia społecznego zasiłku, który otrzymywałaby w wypadku przerwy w pracy spowodowanej stanem zdrowia, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

¹ Dz.U. C 294 z 7.9.2015.