Sprawa C-329/21, DIGI Communications: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 kwietnia 2023 r. - DIGI Communications NV v. Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.205.4

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 czerwca 2023 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 20 kwietnia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék - Węgry) - DIGI Communications NV/Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala

(Sprawa C-329/21 ¹ , DIGI Communications)

[Odesłanie prejudycjalne - Telekomunikacja - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa 2002/21/WE (dyrektywa ramowa) - Artykuł 4 ust. 1 - Dyrektywa 2002/20/WE (dyrektywa o zezwoleniach) - Artykuł 7 - Przyznawanie praw użytkowania częstotliwości radiowych - Postępowanie aukcyjne - Spółka holdingowa niezarejestrowana jako dostawca usług łączności elektronicznej w danym państwie członkowskim - Wykluczenie z postępowania w sprawie przyznania - Prawo odwołania się od decyzji o przyznaniu]

Język postępowania: węgierski

(2023/C 205/05)

(Dz.U.UE C z dnia 12 czerwca 2023 r.)

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DIGI Communications NV

Druga strona postępowania: Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság Hivatala

przy udziale: Magyar Telekom Nyrt.

Sentencja

1) Artykuł 7 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

- procedura selekcji dotycząca przyznania praw użytkowania częstotliwości i decyzja o przyznaniu, do której wydania doprowadziło to postępowanie, mają na celu wspieranie i rozwój rzeczywistej i niezakłóconej konkurencji z poszanowaniem zasad równości traktowania i proporcjonalności;

- okoliczność, że taka procedura obejmuje etap badania zgodności ewentualnych wniosków z właściwą specyfikacją istotnych warunków zamówienia, nie jest sprzeczna z tym celem, pod warunkiem że wspomniana procedura jako całość jest zgodna z wymogami i warunkami przewidzianymi w art. 7 owej dyrektywy.

2) Artykuł 4 ust. 1 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, zmienionej dyrektywą 2009/140, w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej,

należy interpretować w ten sposób, iż przyznaje on prawo odwołania się przedsiębiorstwu:

- które uczestniczyło, poprzez złożenie wniosku o dopuszczenie do udziału, w postępowaniu aukcyjnym w sektorze łączności elektronicznej prowadzonym przez krajowy organ regulacyjny państwa członkowskiego innego niż to, w którym przedsiębiorstwo to ma siedzibę i prowadzi działalność,

- które samo nie świadczy usługi łączności elektronicznej na rynku państwa członkowskiego, którego dotyczy to postępowanie, lecz które spełnia obiektywne warunki, jakim podlega w tym państwie członkowskim ogólne zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/20, zmienionej dyrektywą 2009/140, i to niezależnie od faktu, że kontroluje ono w danym przypadku inne przedsiębiorstwo obecne na tym rynku, oraz

- wobec którego krajowy organ regulacyjny wydał decyzję odmawiającą zarejestrowania jego wniosku w ramach wspomnianego postępowania ze względu na to, że nie spełnia ono wymaganych warunków, która to decyzja stała się ostateczna w następstwie orzeczenia sądowego oddalającego odwołanie od tej decyzji,

w celu zakwestionowania późniejszej decyzji, na mocy której odnośny krajowy organ regulacyjny udzielił zamówienia, którego dotyczy postępowanie aukcyjne, osobom trzecim, pod warunkiem że odwołanie wniesione przez to przedsiębiorstwo nie narusza powagi rzeczy osądzonej tego orzeczenia sądowego.

¹ Dz.U. C 357 z 6.9.2021.