Sprawa C-32/03: I/S Fini H v. Skatteministeriet (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2005.115.2/1
Akt nienormatywnyWYROK TRYBUNAŁU
z dnia 3 marca 2005 r.
w sprawie C-32/03 I/S Fini H przeciwko Skatteministeriet (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez przez Højesteret)(1)
(Szósta dyrektywa VAT - Przymiot podatnika - Prawo do odliczenia - Likwidacja - Bezpośredni i ścisły związek - Transakcje nierozerwalnie związane z całością działalności gospodarczej)
(2005/C 115/03)
(Język postępowania: duński)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W sprawie C-32/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Højesteret (Dania) postanowieniem z dnia 22 stycznia 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 28 stycznia 2003 r., w postępowaniu: I/S Fini H przeciwko Skatteministeriet Trybunał (trzecia izba), w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet, J.-P. Puissochet, J. Malenovský i U. Lõhmus (sprawozdawca), sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 3 marca 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
Artykuł 4 ust. 1-3 szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/ EWG) zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, lecz nadal płaci czynsz oraz opłaty związane z pomieszczeniem służącym uprzednio wykonywaniu tej działalności, ponieważ umowa najmu zawiera klauzulę uniemożliwiającą jej wypowiedzenie, jest uważany za podatnika w rozumieniu tego artykułu i może odliczyć podatek VAT naliczony od poniesionych w ten sposób wydatków, o ile istnieje bezpośredni i ścisły związek między dokonanymi płatnościami a działalnością gospodarczą oraz stwierdzony zostanie brak nieuczciwego zamiaru bądź nadużycia.
______
(1) Dz.U. C 83 z 5.4.2003.