Sprawa C-297/12: Postępowania karne v. Gjoko Filew, Adnan Osmani (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.344.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 listopada 2013 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 września 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Amtsgericht Laufen - Niemcy) - postępowania karne przeciwko Gjokowi Filewowi, Adnanowi Osmaniemu

(Sprawa C-297/12) ¹

(Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Powrót nielegalnie przebywających obywateli państwa trzeciego - Dyrektywa 2008/115/WE - Artykuł 11 ust. 2 - Decyzja nakazująca powrót opatrzona zakazem wjazdu - Okres obowiązywania zakazu wjazdu ograniczony co do zasady do pięciu lat - Uregulowanie krajowe przewidujące w braku wniosku o ograniczenie bezterminowy zakaz wjazdu - Artykuł 2 ust. 2 lit. b) - Obywatele państw trzecich podlegający sankcji karnej, która przewiduje lub której skutkiem jest zobowiązanie do powrotu - Brak zastosowania dyrektywy)

(2013/C 344/53)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)

Sąd odsyłający

Amtsgericht Laufen

Strony w głównym postępowaniu karnym

Gjoko Filev, Adnan Osmani

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Amtsgericht Laufen - Wykładnia art. 2 ust. 2 lit. b) i art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98) - Zakaz wjazdu na terytorium krajowe związany z decyzją w sprawie powrotu - Maksymalny okres obowiązywania tego zakazu - Uregulowanie krajowe przewidujące nieograniczony w czasie zakaz wjazdu na terytorium krajowe dla cudzoziemców, w stosunku do których wydana została decyzja w sprawie wydalenia oraz przewidujące karę grzywny lub karę pozbawienia wolności do lat trzech w przypadku naruszenia tego zakazu - Spóźniona transpozycja dyrektywy - Bezpośrednia skuteczność jej przepisów - Przewidziana w uregulowaniu krajowym możliwość zwrócenia się z wnioskiem o ograniczenie w czasie skutków zakazu - W takim przypadku zakaz wjazdu ograniczony do pięciu lat z zastrzeżeniem braku skazania karnego lub zagrożenia dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego - Obywatele państw trzecich, w stosunku do których decyzja w sprawie wydalenia została wydana ponad pięć lat temu

Sentencja

1) Artykuł 11 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisowi krajowemu takiemu jak § 11 ust. 1 Gesetz über den Aufenthalt, die Erwerbstätigkeit und die Integration von Ausländern im Bundesgebiet (ustawy w sprawie pobytu, pracy i integracji cudzoziemców na terytorium federalnym), który uzależnia ograniczenie czasu obowiązywania zakazu wjazdu od wystąpienia przez danego obywatela państwa trzeciego z wnioskiem o przyznanie mu możliwości skorzystania z takiego ograniczenia.

2) Artykuł 11 ust. 2 dyrektywy 2008/115 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by naruszenie zakazu wjazdu i pobytu na terytorium jednego z państw członkowskich, który to zakaz został orzeczony na ponad pięć lat przed datą ponownego wjazdu danego obywatela państwa trzeciego na to terytorium albo przed datą wejścia w życie krajowych przepisów dokonujących transpozycji tej dyrektywy, prowadziło do nałożenia sankcji karnej, chyba że obywatel ten stanowi poważne zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub bezpieczeństwa narodowego.

3) Dyrektywę 2008/115 należy interpretować w ten sposób, że zakazuje ona państwom członkowskim ustanawiania przepisów, na podstawie których środek w przedmiocie wydalenia lub doprowadzenia do granicy, obowiązujący od co najmniej pięciu lat przed okresem między dniem, do którego należało dokonać transpozycji tej dyrektywy, a dniem, w którym faktycznie doszło do owej transpozycji, może następnie ponownie stanowić podstawę postępowania karnego, w przypadku gdy ów środek opierał się na skazaniu karnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. b) rzeczonej dyrektywy, a dane państwo członkowskie skorzystało z możliwości przewidzianej w tym przepisie.

¹ Dz.U. C 250 z 18.8.2012.