Sprawa C-278/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 marca 2011 r. w sprawie T-149/09 Densmore Ronald Dover przeciwko Parlamentowi Europejskiemu, wniesione w dniu 6 czerwca 2011 r. przez Densmore’a Ronalda Dovera.
Dz.U.UE.C.2011.252.14/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-278/11 P)
(2011/C 252/28)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 27 sierpnia 2011 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Densmore Ronald Dover (przedstawiciele: D. Vaughan QC, M. Lester, barrister, R. Collard, solicitor)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
– nakazanie uchylenia zaskarżonych części wyroku Sądu w sprawie T-149/09;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;
– obciążenie Parlamentu kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie w niniejszym postępowaniu odwoławczym i w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności przed Sądem.
Zarzuty i główne argumenty
Po pierwsze, Sąd błędnie uznał, że Parlament spełnił swój obowiązek przedstawienia właściwego uzasadnienia w zakresie żądania zwrotu kwoty 345.289,00 GBP w ust. 24 i 25 zaskarżonej decyzji. Wnoszący odwołanie nie dowiedział się ani na postawie ust. 24 i 25 zaskarżonej decyzji, ani z innego źródła o powodach, dla których nakazano mu zwrot tych kwot, co pozwoliłoby mu na zakwestionowanie ważności tego uzasadnienia przed Sądem i Trybunałem lub umożliwiłoby Sądowi i Trybunałowi zbadanie tych powodów we właściwy sposób.
Po drugie, Sąd błędnie uznał, że Parlament w sposób uzasadniony domagał się zwrotu kwoty 345.289,00 GBP na tej podstawie, iż została ona wypłacona "nienależnie" według art. 14 przepisów KDP, gdyż:
a) Parlament Europejski nie wyjaśnił w żadnym miejscu zaskarżonej decyzji powodów, dla których uznał, że liczne dokumenty przedstawione przez wnoszącego odwołanie nie dowiodły, iż pozycje wyszczególnione w ust. 25 zostały użyte zgodnie z przepisami dotyczącymi zwrotu kosztów oraz diet posłów do Parlamentu Europejskiego ("przepisami KDP"), ani względów, dla których Parlament uznał, że zażądano ich niesłusznie według art. 14 przepisów KDP lub że zostały one nieprawidłowo użyte lub użyte do niewłaściwego celu.
b) W rzeczywistości wnoszący odwołanie wyjaśnił każdą pozycję wyszczególnioną w ust. 25 zaskarżonej decyzji i wyjaśnił także, że każda pozycja została wydatkowana w całości i dokładnie w tym celu, by pokryć tylko wydatki wynikające z zatrudnienia i zaangażowania MP Holdings jako usługodawcy. Wnoszący odwołanie przedstawił dokumenty o znacznej objętości w celu wykazania, że świadczenia wypłacone MP Holdings zostały rzeczywiście użyte na cele określone w art. 14. Przestawiony przez niego materiał w znacznym stopniu wykraczał poza dokumenty, które miał obowiązek przechowywać i przedstawić w odnośnym czasie, co w szczególności dotyczy dokumentów odnoszących się do sprawowania przez wnoszącego odwołanie jego pierwszego mandatu. Ten materiał dowodowy wykazał, że wszystkie wydatki poniesione zostały w całości i wyłącznie na zapewnienie wnoszącemu odwołanie parlamentarnych usług asystenckich. Parlament dążył do narzucenia na wnoszącego odwołanie bardzo uciążliwych wymagań związanych z przedstawieniem dokumentacji służącej uzasadnieniu wszystkich poszczególnych kosztów sięgających aż 1999 r. Nie były to wymagania istniejące w czasie, gdy wydatki te były ponoszone, i nigdy faktycznie nie były one w ogóle warunkami wstępnymi zwrotu na podstawie art. 14 przepisów KDP.
Po trzecie, Sąd błędnie ustalił, że niedopuszczalne powoływanie się na rzekomy "konflikt interesów" nie powinno było skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji w całości. Sąd prawidłowo uznał, że Parlament nie mógł powołać się na rzekomy konflikt interesów w celu uzasadnienia żądania zwrotu parlamentarnej diety asystenckiej. Ponieważ Parlament wyraźnie i zasadniczo powołał się na ten powód w celu uzasadnienia całej zaskarżonej decyzji, ustalenie to powinno było skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji w całości.