Sprawa C-277/11: M v. Minister for Justice, Equality and Law Reform, Irlandia, Attorney General (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2013.26.9
Akt nienormatywny(Sprawa C-277/11)(1)
(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny europejski system azylowy - Dyrektywa 2004/83/WE - Minimalne normy dotyczące warunków przyznawania statusu uchodźcy lub statusu ochrony uzupełniającej - Artykuł 4 ust. 1 zdanie drugie - Współpraca państw członkowskich z wnioskodawcą w celu oceny istotnych elementów jego wniosku - Zakres - Zgodność z prawem krajowej procedury rozpatrywania wniosku o udzielenie ochrony uzupełniającej po oddaleniu wniosku o przyznanie statusu uchodźcy - Przestrzeganie praw podstawowych - Prawo do bycia wysłuchanym)
(2013/C 26/16)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2013 r.)
Sąd odsyłający
High Court of Ireland
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: M
Strona pozwana: Minister for Justice, Equality and Law Reform, Irlandia, Attorney General
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - High Court of Ireland - Wykładania art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osób, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony, oraz zawartości przyznawanej ochrony (Dz.U. L 304, s. 12) - Wniosek o udzielenie ochrony uzupełniającej złożony w następstwie odmowy przyznania statusu uchodźcy - Propozycja oddalenia wniosku o udzielenie ochrony uzupełniającej - Obowiązek przedstawienia wnioskodawcy wyników oceny jego wniosku przed podjęciem ostatecznej decyzji
Sentencja
Wymóg współpracy danego państwa członkowskiego z osobą ubiegającą się o azyl, taki jak ustanowiony w art. 4 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub jako osoby, które z innych względów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zawartości przyznawanej ochrony, nie może być interpretowany w ten sposób, że w przypadku gdy cudzoziemiec wnosi o udzielenie mu statusu ochrony uzupełniającej po tym, jak odmówiono mu przyznania statusu uchodźcy oraz gdy właściwy organ krajowy zamierza również oddalić ten drugi wniosek, organ ten będzie musiał z tego tytułu przed wydaniem decyzji poinformować zainteresowanego o proponowanym negatywnym rozpatrzeniu jego wniosku, a także podać do jego wiadomości argumenty, na których zamierza oprzeć decyzję oddalającą ten wniosek, tak aby umożliwić owemu ubiegającemu się przedstawienie własnego stanowiska w tym zakresie.
Niemniej jednak, jeżeli chodzi o system taki jak system wdrożony przez uregulowanie sporne w postępowaniu głównym, charakteryzujący się istnieniem dwóch odmiennych i następujących postępowań w celu rozpatrzenia, odpowiednio, wniosku o udzielenie statusu uchodźcy i wniosku o udzielenie ochrony uzupełniającej, to do sądu odsyłającego należy czuwanie nad tym, aby w ramach każdego z tych postępowań przestrzegane były prawa podstawowe wnioskodawcy, a w szczególności prawo do bycia wysłuchanym w tym znaczeniu, że powinien on być w stanie skutecznie przedstawić jego uwagi przed wydaniem każdej decyzji odmawiającej mu korzystania z wnioskowanej ochrony. W takim systemie okoliczność, iż zainteresowany został już prawidłowo wysłuchany w trakcie postępowania w sprawie wniosku o udzielenie mu statusu uchodźcy, nie oznacza, że można pominąć tę formalność w ramach postępowania dotyczącego wniosku o udzielenie ochrony dodatkowej.
(1) Dz.U. C 226 z 30.7.2011.