Sprawa C-274/12 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 21 marca 2012 r. w sprawie T-228/10 Telefónica przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 czerwca 2012 r. przez Telefónica SA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.227.15/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 lipca 2012 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 21 marca 2012 r. w sprawie T-228/10 Telefónica przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 czerwca 2012 r. przez Telefónica SA

(Sprawa C-274/12 P)

(2012/C 227/21)

Język postępowania: hiszpański

(Dz.U.UE C z dnia 28 lipca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Telefónica SA (przedstawiciele: J. Ruiz Calzado, abogado, M. Núñez-Müller, Rechtsanwalt, J. Domínguez Pérez, abogado

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– Uchylenie zaskarżonego postanowienia,

– uznanie za dopuszczalną skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej w sprawie T-228/10 i przesłanie sprawy Sądowi Unii Europejskiej celem wydania przezeń rozstrzygnięcia co do istoty sporu,

– obciążenie Komisji całością kosztów poniesionych w obu instancjach w postępowaniach dotyczących dopuszczalności.

Zarzuty i główne argumenty

1) Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo wydając rozstrzygnięcie naruszające prawo do skutecznej ochrony sądowej. Uznając w sposób ogólny, że zawsze pozostaje otwarta możliwość wniesienia przez sąd krajowy wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym Sąd naruszył przysługujące skarżącej w pierwszej instancji prawo do skutecznej ochrony przewidziane w art. 6 i 13 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności i wyraźnie potwierdzone w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2) Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo dokonując błędnej wykładni orzecznictwa dotyczącego dopuszczalności skarg na decyzje w sprawie pomocy państwa uznających dany system pomocy za niezgodny z prawem i wspólnym rynkiem.

3) Sąd Unii Europejskiej naruszył prawo dokonując wykładni art. 263 TFUE akapit czwarty, in fine. Sąd wyciągnął błędny pod względem prawnym wniosek, że takie jak zaskarżona decyzje w dziedzinie pomocy państwa wymagają środków wykonawczych w rozumieniu nowego postanowienia traktatowego. Sąd Unii Europejskiej nie wziął w swym postanowieniu pod uwagę tego, że negatywna decyzja w dziedzinie pomocy państwa wywiera bezpośrednie skutki polegające na uznaniu spornej pomocy za niezgodną z prawem i pociąga za sobą co do zasady nałożenie na państwo członkowskie obowiązku ich odzyskania.