Sprawa C-271/18 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 5 lutego 2018 r. w sprawie T-216/15, Dôvera zdravotná poisťovňa/Komisja, wniesione w dniu 19 kwietnia 2018 r. przez Republikę Słowacką.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.259.20

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 lipca 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 5 lutego 2018 r. w sprawie T-216/15, Dôvera zdravotná poisťovňa/Komisja, wniesione w dniu 19 kwietnia 2018 r. przez Republikę Słowacką

(Sprawa C-271/18 P)

Język postępowania: angielski

(2018/C 259/29)

(Dz.U.UE C z dnia 23 lipca 2018 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Republika Słowacka (przedstawiciel: B. Ricziová)

Druga strona postępowania: Dôvera zdravotná poisťovňa a.s., Union zdravotná poisťovňa, a.s., Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie wyroku Sądu z dnia 5 lutego 2018 w sprawie T-216/15, Dôvera zdravotná poisťovňa, a. s. /Komisja Europejska, którym Sąd uwzględnił skargę Dôvery;

- Oddalenie skargi wniesionej przez Dôvera zdravotná poisťovňa, a. s. jako bezzasadnej;

- Obciążenie Dôvera zdravotná poisťovňa, a. s. i Union zdravotná poisťovňa, a.s. kosztami postępowania.

Na wypadek gdyby Trybunał doszedł do wniosku, że nie dysponuje wystarczającymi informacjami do ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, Republika Słowacka posiłkowo wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 5 lutego 2018 w sprawie T-216/15, Dôvera zdravotná poisťovňa, a. s. /Komisja Europejska, którym Sąd uwzględnił skargę Dôvery;

- przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd i

- pozostawienie rozstrzygnięcia o kosztach do orzeczenia kończącego postępowanie.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania Republika Słowacka podnosi cztery zarzuty uzasadniające uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu:

1. W ramach pierwszego zarzutu odwołania Republika Słowacka podnosi, że Sąd w zaskarżonym wyroku przekroczył swoje uprawnienia kontrolne, którymi dysponuje w ramach kontroli decyzji Komisji Europejskiej w dziedzinie pomocy państwa. Związane z tym utrwalone orzecznictwo Trybunału jest jednoznaczne i zdaniem Republiki Słowackiej nie zostało w tym wypadku zachowane. Republika Słowacka twierdzi, że Sąd w zaskarżonym wyroku nie respektuje szerokich uprawnień dyskrecjonalnych Komisji Europejskiej przy złożonych ocenach ekonomicznych i nie ustalił istnienia oczywiście błędnej oceny Komisji Europejskiej, ale zadowolił się po prostu zastąpieniem oceny Komisji Europejskiej swoją własną, dokładnie przeciwstawną oceną, przekraczając w ten sposób swoje uprawnienia kontrolne.

2. W ramach drugiego zarzutu odwołania Republika Słowacka podnosi, że Sąd w zaskarżonym wyroku pod dwoma względami wypaczył przedłożone mu dowody poprzez dokonanie rzeczowo nieprawidłowych ustaleń faktycznych, przy czym nieprawidłowość ta jasno wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Zarzucane wypaczenie dowodów dotyczy zarówno elementu korzyści, jak i elementu konkurencji w słowackim systemie obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego.

3. W ramach trzeciego zarzutu odwołania Republika Słowacka podnosi, że Sąd dopuścił się błędu w ocenie prawnej klasyfikacji słowackiego systemu obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, przez co naruszył art. 107 ust. 1 TFUE a jednocześnie zasadę pewności prawa. Zaskarżony wyrok jest niespójny z wcześniejszym orzecznictwem Trybunału dotyczącym systemów zabezpieczenia społecznego. Konkretnie Sąd (i) rozstrzygnął w przeciwny sposób niż Trybunał we wcześniejszych wyrokach w podobnych przypadkach, (ii) rozstrzygnął tak samo jak Trybunał we wcześniejszych wyrokach w odmiennych przypadkach oraz (iii) nie zachował podstawowego podejścia we wcześniejszym orzecznictwie Trybunału, że kwalifikacja konkretnego systemu zabezpieczenia społecznego opiera się na jego dominujących cechach.

4. W końcu Republika Słowacka w ramach czwartego zarzutu odwołania twierdzi, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wiele braków, które uzasadniają uchylenie zaskarżonego wyroku przez Trybunał. Konkretnie chodzi o to, że (i) Sąd w ogóle nie wyjaśnił niektórych swoich ustaleń i poglądów (które do tego są kluczowe), że (ii) uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest pod wieloma względami niespójne a Sąd sam sobie w nim zaprzecza oraz że (iii) Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie uwzględnił istotnych twierdzeń Komisji i Republiki Słowackiej. W ten sposób Sąd naruszył wymóg uzasadnienia wynikający z art. 36 w związku z art. 53 ust. 1 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.