Sprawa C-270/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 25 marca 2015 r. w sprawie T-538/11 Belgia/Komisja, wniesione w dniu 8 czerwca 2015 r. przez Królestwo Belgii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.254.14

Akt nieoceniany

Wersja od: 3 sierpnia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 25 marca 2015 r. w sprawie T-538/11 Belgia/Komisja, wniesione w dniu 8 czerwca 2015 r. przez Królestwo Belgii

(Sprawa C-270/15 P)

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 254/18)

(Dz.U.UE C z dnia 3 sierpnia 2015 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Królestwo Belgii (przedstawiciele: C. Pochet i J.-C. Halleux oraz adwokat L. Van Den Hende)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- Uchylenie wyroku Sądu z dnia 25 marca 2015 r.;

- Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie pomocy państwa na finansowanie badań przesiewowych dotyczących pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u bydła [pomoc państwa C 44/08 (ex NN 45/04)];

- Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zarzut pierwszy: Sąd dopuścił się wielu naruszeń prawa i nie wypełnił swego obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do istnienia korzyści gospodarczej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

a) Część pierwsza: Sąd naruszył prawo i nie wypełnił swego obowiązku uzasadnienia, w szczególności zakładając, że za każdym razem kiedy władze nakładają na określone przedsiębiorstwo obowiązek ustawowy lub administracyjny, koszty związane z tym obowiązkiem automatycznie powinny ponieść dane przedsiębiorstwa, a władze nie mogą w jakikolwiek sposób nic w tym zmienić i to niezależnie od celu środka i związku z wykonywaniem uprawnień władczych. Z tym podejściem nie można się zgodzić, ale Sąd nie wyjaśnia, dlaczego koszty testów BSE stanowią obciążenie, które "normalnie" powinno ponieść przedsiębiorstwo. Jednocześnie Sąd nie wypełnia swego obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 36 w związku z art. 53 Statusu Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności w zakresie, w jakim nie rozpatruje różnych argumentów i precedensów przytoczonych przez skarżących lub nie dostrzega ich istotności.

b) Część druga: Sąd naruszył prawo, gdyż uważa, że występowanie lub brak przepisów harmonizujących jest kompletnie bez znaczenia dla oceny występowania pomocy państwa. Sąd naruszył przy tym także obowiązek uzasadnienia wynikający z art. 36 w związku z art. 53 Statusu Trybunału Sprawiedliwości, gdyż nie rozpatrzył argumentów Królestwa Belgii.

c) Część trzecia: w zaskarżonym wyroku Sąd wychodzi niesłusznie z założenia, że Królestwo Belgii nie wskazuje, dlaczego występowanie lub brak nadmiernej kompensacji ma prawne znaczenie dla istnienia korzyści gospodarczej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Poza tym zaskarżony wyrok narusza prawo w zakresie, w jakim wydaje się przyjmować, że ten argument pod względem faktycznym nie jest wystarczająco wyjaśniony.

Zarzut drugi: Sąd naruszył prawo i nie wypełnił swego obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do przesłanki selektywności w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Sąd naruszył prawo, przyjmując w sposób uogólniający, że przedsiębiorstwa zobowiązane do przeprowadzenia kontroli, zanim będą mogły wprowadzić swoje towary na rynek lub sprzedawać je, z definicji są w "podobnej sytuacji faktycznej i prawnej". W każdym razie Sąd nie wypełnił swego obowiązku uzasadnienia, gdyż nie wyjaśnia, dlaczego wszystkie te przedsiębiorstwa znajdują się w "podobnej sytuacji faktycznej i prawnej", jeżeli chodzi o pomoc państwa, i nie odpowiedział na zastrzeżenia zgłoszone przez Królestwo Belgii.