Sprawa C-262/33 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 15 lutego 2023 r. w sprawie T-742/20, UPL Europe i Indofil Industries (Netherlands)/Komisja, wniesione w dniu 24 kwietnia 2023 r. przez UPL Europe Ltd i Indofil Industries (Netherlands) BV

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.216.32

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 czerwca 2023 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 15 lutego 2023 r. w sprawie T-742/20, UPL Europe i Indofil Industries (Netherlands)/Komisja, wniesione w dniu 24 kwietnia 2023 r. przez UPL Europe Ltd i Indofil Industries (Netherlands) BV

(Sprawa C-262/33 P)

Język postępowania: angielski

(2023/C 216/42)

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2023 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: UPL Europe Ltd i Indofil Industries (Netherlands) BV (przedstawiciel: C. Mereu, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

- uchylenie zaskarżonego wyroku;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/2087 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie nieodnowienia zatwierdzenia substancji czynnej mankozeb, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ¹ , a także zasądzenie na rzecz wnoszących odwołanie zwrotu kosztów poniesionych w postępowaniu odwoławczym i w postępowaniu przed Sądem;

- zasądzenie na rzecz wnoszących odwołanie zwrotu kosztów poniesionych w postępowaniu odwoławczym i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszące odwołanie podnoszą pięć zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego twierdzą, że Sąd:

- przeinaczył dowody zawarte w aktach, a w efekcie pozbawił wnoszące odwołanie rzeczywistego prawa do obrony, uznając, że nieuwzględnienie danych dotyczących zaburzenia funkcjonowania układu endokrynnego było bezzasadne;

- nie odniósł się do twierdzenia wnoszących odwołanie dotyczącego braku oceny danych na temat zagrożenia dla ptaków i ssaków, dla stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania, dla organizmów glebowych oraz toksykologicznych wartości referencyjnych;

- przeinaczył dowody, naruszył prawo, błędnie zinterpretował lub błędnie zastosował rozporządzenie nr 844/2012 ²  lub orzecznictwo dotyczące rozszerzania zakresu zarzutów;

- nie zbadał zarzutu wnoszących odwołanie dotyczącego tymczasowych i nowych kryteriów zaburzenia funkcjonowania układu endokrynnego, nie podniósł takiego zarzutu z urzędu oraz naruszył obowiązek uzasadnienia;

- naruszył prawo, błędnie zinterpretował lub błędnie zastosował przewidzianą w rozporządzeniu nr 844/2012 procedurę dotyczącą konsultacji publicznych;

- błędnie zinterpretował lub błędnie zastosował przewidzianą w rozporządzeniu nr 844/2012 procedurę dotyczącą przedłożenia przez stronę pozwaną projektu sprawozdania z odnowienia przed ukończeniem oceny przez nowe państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy, którym była Grecja.

Zarzut drugi oparty jest na twierdzeniu, że Sąd nie przedstawił jasnego uzasadnienia dotyczącego oddalenia zarzutu drugiego.

W zarzucie trzecim wnoszące odwołanie podnoszą, że Sąd przeinaczył dowody i popełnił błąd w ocenie, orzekając, że nie było stronnicze zachowanie strony pozwanej, polegające na tym, że, nie czekając na przedstawienie końcowych wniosków naukowych przez państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy, którym była Grecja, zaproponowała ona, by nie odnawiać zatwierdzenia substancji czynnej mankozeb.

W ramach zarzutu czwartego wnoszące odwołanie utrzymują, że (i) rozumowanie Sądu dotyczące znaczenia opinii komitetu do spraw oceny ryzyka Europejskiej Agencji Chemikaliów jest błędne, nielogiczne, niespójne i sprzeczne z zasadą pewności prawa, (ii) nieuwzględnienie przez stronę pozwaną nowych elementów dotyczących klasyfikacji mankozebu jest błędne oraz (iii) nadanie nadmiernego znaczenia metabolitowi ETU jest nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne i nie znajduje poparcia w dostępnym materiale dowodowym.

Zarzut piąty oparty jest na twierdzeniu, że Sąd naruszył prawo, przeinaczył dowody i błędnie zinterpretował zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań.

¹ Dz.U. 2020, L 423, s. 50.

² Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 844/2012 z dnia 18 września 2012 r. ustanawiające przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia dotyczącej substancji czynnych, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. 2012, L 252, s. 26).