Sprawa C-260/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 30 kwietnia 2009 r. w sprawie T-18/03 CD-Contact Data GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 13 lipca 2009 r. przez Activision Blizzard Germany GmbH (dawniej CD-Contact Data GmbH).
Dz.U.UE.C.2009.220.24/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-260/09 P)
(2009/C 220/49)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 12 września 2009 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Activision Blizzard Germany GmbH (dawniej CD-Contact Data GmbH) (przedstawiciele: J.K. de Pree, advocaat i E.N.M. Raedts, Advocate)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku w części, w jakiej Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności decyzji wniesioną przez Contact Data;
– stwierdzenie nieważności decyzji przynajmniej w części, w jakiej dotyczy ona CD Contact;
– tytułem żądania ewentualnego, o uchylenie zaskarżonego wyroku w części, w jakiej dotyczy on oddalenia skargi o stwierdzenie nieważności decyzji wniesionej przez Contact Data i o przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd dokonał nieprawidłowej kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych, uznając, że istniało sprzeczne z prawem porozumienie, w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE, pomiędzy Nintendo of Europe GmbH ("Nintendo") i Contact Data, nie rozważywszy uprzednio, czy porozumienie to zmierzało do ograniczenia czynnego lub biernego handlu równoległego.
Porozumienie w sprawie dystrybucji, które było całkowicie zgodne z prawem, zakazywało prowadzenia czynnego handlu równoległego, podczas gdy zezwalało na prowadzenie biernego handlu równoległego. Jednakże Sąd doszedł do wniosku, iż z wielu faksów wysłanych przez Contact Data wynikało, że Contact Data uczestniczyła w systemie wymiany informacji stworzonym przez Nintendo mającym na celu informowanie o imporcie równoległym dokonywanym z naruszeniem art. 81 ust. 1 WE. Wniosek ten należy uznać za niewłaściwą kwalifikację prawną okoliczności faktycznych lub przynajmniej za naruszenie obowiązku uzasadnienia, jako że Sąd nie ustalił, czy zachowanie odnosiło się do biernego czy też czynnego importu równoległego
Sąd przeinaczył treść dowodów, uznając, że cel dokumentów, o których mowa w pkt 56-68 zaskarżonego wyroku, był niezgodny z prawem. W tych dokumentach Contact Data skarżyła się na eksport do Belgii, który miał miejsce z naruszeniem przysługującej jej wyłączności, a także użyła informacji dotyczących cen przywozowych jako karty przetargowej w celu uzyskania lepszej ceny od Nintendo oraz powoływała się na "szary import". Stwierdzenie, że omawiane dokumenty odnosiły się do czegoś innego niż do ograniczenia czynnej sprzedaży do obszaru przyznanego Contact Data na wyłączność lub do sposobu, w jaki Contact Data wywierała presję na swego dostawcę w celu obniżenia jej własnej ceny zakupu, stałoby w sprzeczności z brzmieniem rzeczonych dokumentów.
Sąd popełnił oczywisty błąd w ocenie, uznając, że omawiane dokumenty stanowiły wystarczający dowód istnienia porozumienia w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE. Wobec braku bezpośredniego dowodu z dokumentów świadczącego o zawarciu porozumienia Sąd powinien był wykazać istnienie zbieżności woli w celu ograniczenia handlu równoległego, co wymagało, żeby jednostronna polityka przyjęta przez Nintendo zmierzająca do antykonkurencyjnego celu stanowiła dorozumiane lub wyraźne zaproszenie Contact Data do wspólnego osiągnięcia tego celu, a przynajmniej milczącej zgody Contact Data na tę politykę. Sąd nie wykazał wystarczająco, że powyższe kryteria zostały spełnione.
Ponadto Sąd nie ustalił w prawidłowy sposób, że Contact Data wyraziła zgodę na politykę przyjętą jednostronnie przez Nintendo. W szczególności Sąd niesłusznie odmówił rozważenia znaczenia faktycznego eksportu towarów przez Contact Data, odwołując się do orzecznictwa w zakresie porozumień horyzontalnych, podczas gdy tego typu eksport może - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem - w przypadku porozumień wertykalnych podważyć istnienie zgody dystrybutora na bezprawną politykę zmierzającą do utrudnienia handlu równoległego.