Sprawa C-258/14: Eugenia Florescu i in. v. Casa Judeţeană de Pensii Sibiu i in. (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.277.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 21 sierpnia 2017 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 13 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Alba Iulia - Rumunia) - Eugenia Florescu i in./Casa Judeţeană de Pensii Sibiu i in.

(Sprawa C-258/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 143 TFUE - Trudności państwa członkowskiego z bilansem płatniczym - Pomoc finansowa Unii Europejskiej - Protokół ustaleń zawarty między Unią Europejską a państwem członkowskim będącym beneficjentem - Polityka społeczna - Zasada równego traktowania - Ustawodawstwo krajowe zakazujące łączenia emerytury z wynagrodzeniem za pracę związanym z wykonywaniem działalności w instytucji publicznej - Odmienne traktowanie osób, w wypadku których czas trwania mandatu jest określony w konstytucji, i sędziów zawodowych)

Język postępowania: rumuński

(2017/C 277/02)

(Dz.U.UE C z dnia 21 sierpnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Alba Iulia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Eugenia Florescu, Ioan Poiană, Cosmina Diaconu (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă), Anca Vidrighin (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă), Eugenia Elena Bădilă (działająca w charakterze spadkobierczyni Mircei Bădilă)

Strona pozwana: Casa Judeţeană de Pensii Sibiu, Casa Naţională de Pensii şi alte Drepturi de Asigurări Sociale, Ministerul Muncii, Familiei şi Protecţiei Sociale, Statul român, Ministerul Finanţelor Publice

Sentencja

1) Protokół ustaleń między Wspólnotą Europejską a Rumunią, zawarty w Bukareszcie i w Brukseli w dniu 23 czerwca 2009 r., należy uznać za akt przyjęty przez instytucję Unii Europejskiej w rozumieniu art. 267 TFUE, który to akt może podlegać wykładni Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2) Protokół ustaleń między Wspólnotą Europejską a Rumunią, zawarty w Bukareszcie i w Brukseli w dniu 23 czerwca 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że nie nakłada on obowiązku przyjęcia ustawodawstwa krajowego takiego jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, przewidującego zakaz łączenia emerytury netto w sektorze publicznym z dochodami uzyskiwanymi z działalności wykonywanej na rzecz instytucji publicznych, gdy wysokość tej emerytury przekracza wysokość średniego krajowego wynagrodzenia brutto stanowiącego podstawę ustalenia budżetu państwa w dziedzinie zabezpieczenia społecznego.

3) Artykuł 6 TUE i art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie ustawodawstwu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, w którym przewidziano zakaz łączenia emerytury netto w sektorze publicznym z dochodami uzyskiwanymi z działalności wykonywanej na rzecz instytucji publicznych, gdy wysokość tej emerytury przekracza określony próg.

4) Artykuł 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy interpretować w ten sposób, że przepis ten nie ma zastosowania do wykładni ustawodawstwa krajowego takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym, zgodnie z którą przewidziany w tym ustawodawstwie zakaz łączenia emerytury netto z dochodami związanymi z działalnością wykonywaną na rzecz instytucji publicznych - gdy wysokość tej emerytury przekracza wysokość średniego krajowego wynagrodzenia brutto stanowiącego podstawę ustalenia budżetu państwa w dziedzinie zabezpieczenia społecznego - ma zastosowanie do sędziów zawodowych, lecz nie do osób sprawujących mandat określony w krajowej konstytucji.

¹ Dz.U. C 292 z 1.9.2014.