Sprawa C-25/12 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2011r. w sprawie T-510/11 Gino Trevisanato przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 17 stycznia 2012 r. przez Gina Trevisanata.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.65.10/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 marca 2012 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2011r. w sprawie T-510/11 Gino Trevisanato przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 17 stycznia 2012 r. przez Gina Trevisanata

(Sprawa C-25/12 P)

(2012/C 65/20)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 3 marca 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Gino Trevisanato (przedstawiciel: adwokat L. Sulfaro)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– stwierdzenie całkowitej nieważności postanowienia siódmej izby Sądu z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie T-510/11 oraz uznanie dopuszczalności i właściwości Sądu do orzekania w przedmiocie skargi na bezczynność wniesionej w dniu 29 września 2011 r. przez wnoszącego odwołanie w stosunku do Komisji Europejskiej zgodnie z art. 265 ust. 3 TFUE;

– w konsekwencji uwzględnienia powyższych żądań, tytułem żądania głównego orzeczenie co do istoty w przedmiocie skargi oraz obciążenie kosztami postępowania strony przegrywającej lub tytułem ewentualnym przekazanie skargi do Sądu aby wydał on stosowne orzeczenie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swego odwołania, wnoszący odwołanie podnosi trzy zarzuty

Wnoszący odwołanie twierdzi przede wszystkim, iż postanowienie jest obarczone poważnym błędem dotyczącym okoliczności faktycznych z uwagi na wypaczenie jego żądania. Wnoszący odwołanie nie żądał bowiem od Sądu aby ten stwierdził bezprawność braku zajęcia przez Komisję stanowiska w drodze wydania uzasadnionej opinii w rozumieniu art. 258 TFUE w przedmiocie niewłaściwej transpozycji do włoskiego porządku prawnego dyrektywy nr 98/59/WE w sprawie zwolnień grupowych, jak założono w postanowieniu. Wnoszący odwołanie żądał natomiast, aby Sąd stwierdził bezprawność bezczynności Komisji w zakresie leżącego w jej kompetencjach określenia i powiadomienia wnoszącego odwołanie o prawnie wiążącym stanowisku w przedmiocie wniosku, który - po 4 latach od skargi - został ponownie złożony w dniu 11 lipca 2011 r. i który dotyczył kwestii tego czy pracownicy pełniący funkcje kierownicze we Włoszech mają prawo korzystać z ochrony na mocy dyrektywy 98/59/WE⁽¹⁾ w sprawie zwolnień grupowych, którego to prawa włoskie sądy odmówiły wnoszącemu odwołanie objętemu zwolnieniem takiego rodzaju dokonanym przez IBM we Włoszech.

Następnie Sąd błędnie uznał, iż nie miał właściwości opierając się na orzecznictwie wynikającym z postanowienia Trybunału z dnia 26 października 1995 r. w sprawach połączonych C-199/94 P i C-200/94 P, Pevasa i Inpesca. Orzecznictwo to nie ma znaczenia w niniejszym przypadku ze względu na okoliczności faktyczne istotnie różniące się od okoliczności leżących u podstaw rzeczonego postanowienia.

Wreszcie Sąd naruszył regulamin postępowania przed nim i art. 47 Karty praw podstawowych nie doręczając skargi stronie przeciwnej i nie publikując w Dzienniku Urzędowym streszczenia skargi oraz nie konsultując rzecznika generalnego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 225, s. 16.