Sprawa C-243/09: Günter Fuß v. Stadt Halle (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.346.16/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 grudnia 2010 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 14 października 2010 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Halle - Niemcy) - Günter Fuß przeciwko Stadt Halle

(Sprawa C-243/09)⁽¹⁾

(Polityka społeczna - Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników - Dyrektywa 2003/88/WE - Organizacja czasu pracy - Strażacy zatrudnieni w sektorze publicznym - Służba interwencyjna - Artykuł 6 lit. b) i art. 22 ust. 1 akapit pierwszy lit. b) - Maksymalny tygodniowy czas pracy - Odmowa wykonywania pracy w większym wymiarze - Przymusowe przeniesienie do innej służby - Bezpośrednia skuteczność - Konsekwencje z punktu widzenia sądu krajowego)

(2010/C 346/26)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2010 r.)

Sąd krajowy

Verwaltungsgericht Halle

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Günter Fuß

Strona pozwana: Stadt Halle

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Verwaltungsgericht Halle - Interpretacja art. 22 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. L 299, s. 9) - Regulacja krajowa przewidująca, z naruszeniem tej dyrektywy, dla urzędników pracujących w służbie interwencyjnej zawodowej straży pożarnej czas pracy przekraczający czterdzieści osiem godzin w okresie siedmiodniowym - Przymusowe przeniesienie urzędnika, który odmówił pracy w powyższym wymiarze na tak samo zaszeregowane stanowisko w administracji - Pojęcie "krzywda"

Sentencja

Artykuł 6 lit. b) dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie stosowaniu regulacji krajowej, takiej jak analizowana w sprawie przed sądem krajowym, która pozwala pracodawcy z sektora publicznego na dokonanie przymusowego przeniesienia na inne stanowisko pracownika zatrudnionego w charakterze strażaka w służbie interwencyjnej z powodu zażądania przez tego ostatniego, by w służbie tej przestrzegany był maksymalny przeciętny tygodniowy czas pracy przewidziany w przywołanym przepisie. Okoliczność, że pracownik w wyniku przeniesienia nie doznaje żadnej konkretnej krzywdy, poza wynikającą z naruszenia powyższego art. 6 lit. b), nie ma w tym zakresie znaczenia.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 233 z 26.9.2009.