Sprawa C-233/18: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 listopada 2019 r. Zubair Haqbin v. Federaal Agentschap voor de opvang van asielzoekers.
Dz.U.UE.C.2020.10.8
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 12 listopada 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Arbeidshof te Brussel - Belgia) Zubair Haqbin/Federaal Agentschap voor de opvang van asielzoekers
(Sprawa C-233/18) 1
Język postępowania: francuski
(2020/C 10/09)
(Dz.U.UE C z dnia 13 stycznia 2020 r.)
Sąd odsyłający
Arbeidshof te Brussel
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Zubair Haqbin
Strona pozwana: Federaal Agentschap voor de opvang van asielzoekers
Sentencja
Artykuł 20 ust. 4 i 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową w świetle art. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że wśród sankcji, które można nałożyć na wnioskodawcę w przypadku poważnego naruszenia reguł obowiązujących w ośrodkach dla cudzoziemców oraz szczególnie agresywnego zachowania, państwo członkowskie nie może przewidzieć sankcji polegającej na cofnięciu, nawet czasowo, świadczeń materialnych w ramach przyjmowania w rozumieniu art. 2 lit. f) i g) tej dyrektywy związanych z zakwaterowaniem, wyżywieniem lub odzieżą, ponieważ jej skutkiem byłoby pozbawienie wnioskodawcy możliwości zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb. Nałożenie innych sankcji na podstawie rzeczonego art. 20 ust. 4 powinno w każdych okolicznościach odbywać się z poszanowaniem warunków wymienionych w art. 20 ust. 5, między innymi tych związanych z poszanowaniem zasady proporcjonalności oraz godności ludzkiej. Jeżeli chodzi o małoletniego bez opieki, sankcje te, w świetle między innymi art. 24 karty praw podstawowych, powinny być stosowane ze szczególnym uwzględnieniem nadrzędnego interesu dziecka.