Sprawa C-232/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 4 maja 2017 r. - VE/WD.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.256.3

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 sierpnia 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 4 maja 2017 r. - VE/WD

(Sprawa C-232/17)

Język postępowania: węgierski

(2017/C 256/03)

(Dz.U.UE C z dnia 7 sierpnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Budai Központi Kerületi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: VE

Strona pozwana: WD

Pytania prejudycjalne

1. W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13 ¹ , i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy konsument może zapoznać się z wysokością jakiegoś istotnego składnika treści umowy kredytu (przedmiotem umowy, czyli kwotą kredytu, wysokością rat i odsetkami od tej transakcji) dopiero po zawarciu umowy (nie dlatego, że jest to obiektywnie niezbędne, tylko na mocy stanowiącego tak zapisu, zawartego przez będącą przedsiębiorcą stronę umowy w ogólnych warunkach umowy, który to zapis nie był indywidualnie negocjowany) w drodze jednostronnego oświadczenia woli (choć wskazuje się, że stanowi ono część umowy) dokonanego przez stronę umowy będącą przedsiębiorcą, które to oświadczenie woli jest prawnie wiążące dla konsumenta?

2. W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy w umowie kredytu podaje się jakiś istotny składnik treści umowy (przedmiot umowy, czyli kwotę kredytu, wysokość rat i odsetki od tej transakcji) jedynie wraz ze zwrotem "co celów informacyjnych", bez objaśnienia, czy fragment podany do celów informacyjnych jest prawnie wiążący, lub czy na jego podstawie mogą powstać prawa i obowiązki?

3. W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy umowa kredytu definiuje jakiś istotny składnik treści umowy przy użyciu nieprawidłowej terminologii, w szczególności jeżeli w umowie kredytu opartej na walucie obcej (w której środki udostępniane na podstawie umowy kredytu są ustalane i zarejestrowane w walucie obcej -zwanej dalej "walutą kredytu" - a obowiązek spłaty tego kredytu spełnia się w walucie krajowej - zwanej dalej "walutą spłaty"-)

(1) podaje się jako kwotę kredytu

- kwotę linii kredytowej, wyrażoną w walucie kredytu; lub

- maksymalny limit kwoty kredytu, określony w walucie kredytu; lub

- wysokość finansowania, o które wnioskuje konsument, określoną w walucie spłaty; lub

- limit wypłaty, określony w walucie spłaty?

(2) jako wysokość rat podaje się maksymalny przewidywalny limit wysokości rat spłaty, wyrażony w walucie kredytu i/ lub w walucie spłaty?

4. W odniesieniu do wykładni możliwości zapoznania się ze wszystkimi warunkami, o której mowa w motywie dwudziestym dyrektywy 93/13, i wymogu jasnego i zrozumiałego języka, ustanowionego w art. 4 ust. 2 i art. 5 tej dyrektywy, czy należy uznać, że dane warunki umowy nie są nieuczciwe w sytuacji gdy w umowie kredytu opartej na walucie obcej (nie dlatego, że jest to obiektywnie niezbędne, tylko na mocy stanowiącego tak zapisu, zawartego przez będącą przedsiębiorcą stronę umowy w ogólnych warunkach umowy, który to zapis nie był indywidualnie negocjowany) przedmiot umowy, czyli kwota kredytu i wysokość rat

(1) są ustalane w walucie kredytu jako konkretna wielkość (która polega wyłącznie na szeregu znaków złożonego z cyfr od 0 do 9), a w walucie spłaty najwyżej za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej?

(2) są ustalane w walucie spłaty jako konkretna wielkość, a w walucie kredytu najwyżej za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej?

(3) są ustalane, zarówno w walucie kredytu jak i w walucie spłaty najwyżej za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej?

(4) nie są ustalane w ogóle w walucie kredytu, a w walucie spłaty są ustalane najwyżej za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej?

(5) nie są ustalane w ogóle w walucie spłaty, a w walucie kredytu są ustalane najwyżej za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej?

4.1. W świetle pytania 4.(5) powyżej, w przypadku gdyby ustalenie konkretnej wielkości i zawarcie jej w umowie kredytu w chwili zawarcia umowy nie było niezbędne, czy nadal zagwarantowana jest możliwość jednoznacznego obliczenia kwoty kredytu w chwili zawarcia umowy, gdy (nie dlatego, że jest to obiektywnie niezbędne, tylko na mocy stanowiącego tak zapisu, zawartego przez będącą przedsiębiorcą stronę umowy w ogólnych warunkach umowy, który to zapis nie był indywidualnie negocjowany)

(1) umowa kredytu nie zawiera konkretnej kwoty kredytu w żadnej walucie;

(2) umowa kredytu zawiera konkretną wysokość finansowania, o które wnioskuje konsument, lub konkretny limit wypłaty, wyrażone w walucie spłaty;

(3) umowa kredytu nie zawiera kwoty kredytu za pomocą jednoznacznej metody obliczeniowej w walucie spłaty, a także

(4) w odniesieniu do jednoznacznego obliczenia kwoty kredytu w walucie kredytu, składnik obliczenia wskazany w umowie kredytu nie jest precyzyjny, tylko chodzi o zwykły maksymalny limit (konkretne finansowanie, o które wnioskował konsument, lub konkretny limit wypłaty, wyrażone w walucie spłaty)?

4.2.

4.2.1. W przypadku gdyby ustalenie konkretnych wielkości i zawarcie ich w umowie kredytu w chwili jej zawarcia nie było niezbędne, w odniesieniu do jednoznacznego obliczenia:

(1) czy istnieje wymóg prawny, żeby w umowie kredytu ustalono wielkość przedmiotu umowy, czyli kwoty kredytu i wysokości rat spłaty (w przypadku produktów o zmiennej stopie oprocentowania - wysokości rat dla pierwszego okresu odsetkowego), za pomocą metody pozwalającej na jednoznaczne obliczenie w chwili zawarcia umowy; czy też

(2) wystarczy, by w chwili zawarcia umowy kredytu zawierała ona dające się obiektywnie zidentyfikować parametry pozwalające obliczyć te dane (przedmiot umowy i wysokość rat) dla przyszłej daty (czyli że w umowie kredytu -w chwili jej zawarcia- ustala się tylko parametry, które pozwolą na jednoznaczne obliczenie w przyszłości)?

4.2.2. W przypadku gdyby wystarczyło, by wielkość przedmiotu umowy, czyli kwoty kredytu i wysokości rat (w przypadku produktów o zmiennej stopie oprocentowania - wysokości rat dla pierwszego okresu odsetkowego), można było obliczyć w walucie kredytu w przyszłej chwili, to czy ta przyszła chwila (która logicznie rzecz biorąc będzie się pokrywać z chwilą ustalenia kwoty udostępnianych na podstawie umowy środków w walucie kredytu) powinna być obiektywnie ustalona w umowie kredytu w chwili jej zawarcia, czy też ustalenie tej przyszłej chwili może stanowić uprawnienie zależące od wyłącznego uznania strony umowy będącej przedsiębiorcą?

4.3. Czy w przypadku produktów o okresowo zmiennej stopie oprocentowania należy uznać, że ustanowienie w odniesieniu do wysokości rat (i włączenie do umowy kredytu w chwili jej zawarcia) konkretnych kwot i/lub jednoznacznej metody obliczeniowej w walucie kredytu i/lub w walucie spłaty dla pierwszego okresu odsetkowego w ramach czasu trwania umowy jest wystarczające, a więc nie ma nieuczciwego charakteru, czy też istnieje prawny wymóg ustalenia (i włączenia do umowy kredytu w chwili jej zawarcia) jednoznacznej metody obliczeniowej w walucie kredytu i/lub w walucie spłaty dla wszystkich okresów odsetkowych w czasie trwania umowy?

4.4. Czy jednoznaczne obliczenie można zagwarantować w niemający nieuczciwego charakteru sposób jedynie w drodze zastosowania właściwego wzoru matematycznego, czy może istnieć inny sposób?

4.4.1. W przypadku gdyby zagwarantowanie jednoznacznego obliczenia w drodze zastosowania właściwego wzoru matematycznego nie było niezbędne, czy można zastosować wystarczająco precyzyjny opis słowny?

4.4.2. W przypadku gdyby zagwarantowanie jednoznacznego obliczenia w drodze zastosowania właściwego wzoru matematycznego nie było niezbędne, czy można użyć nawet języka technicznego (na przykład wyrażeń annuita lub amortyzacja liniowa), bez żadnych dalszych wyjaśnień?

¹ Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. 1993, L 95, s. 29)