Sprawa C-230/07: Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Niderlandów.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.69.5/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 21 marca 2009 r.

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 października 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-230/07)(1)

(Uchybienie zobowiązaniom państw członkowskich - Dyrektywa 2002/22/WE - Komunikacja elektroniczna - Wspólny europejski numer alarmowy - Lokalizacja osoby wywołującej - Brak transpozycji w przewidzianym terminie)

(2009/C 69/07)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 21 marca 2009 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: W. Wils i M. Shotter, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów (przedstawiciele: C.M. Wissels, pełnomocnik)

Interwenient: Republika Litewska (przedstawiciel: D. Kriaučiūnas, pełnomocnik)

Przedmiot

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Brak ustanowienia w przewidzianym terminie przepisów niezbędnych do zastosowania się do art. 26 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej) (Dz.U. C 108, 24.4.2002, str. 51)

Sentencja

1) Nie udostępniając, w zakresie w jakim jest to technicznie możliwe, organom interweniującym w przypadkach niecierpiących zwłoki informacji o miejscu przebywania osoby wywołującej, w odniesieniu do wywołań wspólnego europejskiego numeru alarmowego 112, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 26 ust. 3 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywa o usłudze powszechnej)

2) Królestwo Niderlandów poniesie koszty postępowania.

3) Republika Litewska pokrywa własne koszty.

______

(1) Dz.U. C 155 z 7.7.2007.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.