Sprawa C-228/10: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (Chancery Division) w dniu 10 maja 2010 r. - Union of European Football Associations (UEFA), British Sky Broadcasting Ltd przeciwko Euroview Sport Ltd.
Dz.U.UE.C.2010.209.16/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-228/10)
(2010/C 209/25)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 31 lipca 2010 r.)
Sąd krajowy
High Court of Justice (Chancery Division).
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Union of European Football Associations (UEFA), British Sky Broadcasting Ltd.
Strona pozwana: Euroview Sport Ltd.
Pytania prejudycjalne
Pytanie 1 Nielegalne urządzenia
a) Czy w przypadku, gdy urządzenie dostępu warunkowego zostało wyprodukowane przez podmiot świadczący usługi lub za jego zezwoleniem i jest sprzedawane z ograniczeniem do korzystania z niego tylko w celu uzyskania dostępu do chronionej usługi w określonych okolicznościach, staje się ono się "nielegalnym urządzeniem" w rozumieniu art. 2 lit. e) dyrektywy 98/84/WE(1), jeśli jest wydawane w celu uzyskania dostępu do tej chronionej usługi w miejscu, w sposób, lub przez osobę spoza zakresu zezwolenia podmiotu świadczącego usługi?
b) Jak należy rozumieć sformułowanie "zaprojektowane lub przystosowane" użyte w art. 2 lit. e) dyrektywy?
Pytanie 2 Podstawa powództwa
Gdy pierwszy podmiot świadczący usługi przekazuje zawartość programu w formie kodowanej do drugiego podmiotu świadczącego usługi, który nadaje tę zawartość na zasadzie dostępu warunkowego, jakie czynniki powinny być brane pod uwagę przy określaniu, czy interes pierwszego podmiotu świadczącego usługi chronione doznał uszczerbku w rozumieniu art. 5 dyrektywy 98/84/WE?
W szczególności:
W przypadku, gdy pierwsze przedsiębiorstwo przekazuje zawartość programu (składającą się z obrazu, dźwięków otoczenia i komentarza w języku angielskim) w postaci kodowanej do drugiego przedsiębiorstwa, które z kolei nadaje zawartość programu dla publiczności (dodając do niego swoje logo oraz ewentualnie dodatkową ścieżkę dźwiękową z komentarzem):
a) czy przekaz dokonany przez pierwsze przedsiębiorstwo stanowi chronioną usługę "transmisji telewizyjnej" w rozumieniu art. 2 lit. a) dyrektywy 98/84/WE i art. 1 lit. a) dyrektywy 89/552/EWG(2)?
b) czy aby pierwsze przedsiębiorstwo mogło być uznane za świadczącego chronioną usługę "transmisji telewizyjnej" w rozumieniu art. 2 lit. a) tiret pierwsze dyrektywy 98/84/WE, musi ono być nadawcą w rozumieniu art. 1 lit. b) dyrektywy 89/552/EWG?
c) czy art. 5 dyrektywy 98/84/WE należy rozumieć w ten sposób, że przyznaje on pierwszemu przedsiębiorstwu prawo do wystąpienia z powództwem cywilnym w odniesieniu do nielegalnych urządzeń, które dają dostęp do programu transmitowanego przez drugiego przedsiębiorcę,
(i) ze względu na to, że należy uznać, iż takie urządzenia poprzez nadawany sygnał dają dostęp do usług świadczonych przez pierwsze przedsiębiorstwo,
(ii) ze względu na to, że pierwsze przedsiębiorstwo jest świadczącym chronione usługi, którego interes doznał uszczerbku w wyniku działalności mającej charakter naruszenia (ponieważ takie urządzenia umożliwiają nieuprawniony dostęp do chronionej usługi świadczonej przez drugie przedsiębiorstwo)?
d) czy dla odpowiedzi na pytanie oznaczone literą c) ma znaczenie, czy pierwsze i drugie przedsiębiorstwo używają różnych systemów dekodujących i różnych systemów dostępu warunkowego?
Pytanie 3 Artykuł 6 dyrektywy 2001/29/WE(3) - środki technologiczne
Czy w okolicznościach, w których:
(i) utwory chronione prawem autorskim objęte są nadaniem satelitarnym
(ii) nadanie jest przekazywana w formie zakodowanej
(iii) wyłącznie w celu udostępnienia abonentom nadawcy satelitarnego
(iv) abonenci uzyskują kartę do dekodera, która umożliwia im dostęp do nadania
a) kodowanie należy do "środków technologicznych" w rozumieniu art. 6 ust. 3 dyrektywy 2001/29/WE? W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy są również "skuteczne" w rozumieniu art. 6 ust. 3 dyrektywy 2001/29/WE?
b) wykorzystywanie karty do dekodera, która została wydana przez organizację dokonującą nadania satelitarnego klientowi na podstawie umowy abonenckiej w pierwszym państwie członkowskim w celu uzyskania dostępu w drugim państwie członkowskim do nadań i nadawanych utworów chronionych prawem autorskim, oznacza "obchodzenie" takich środków technologicznych w okolicznościach, w których organizacja nadawcza nie wyraża zgody na takie wykorzystywanie karty do dekodera?
c) czy podmiot gospodarczy przywożący karty do dekodera na terytorium drugiego państwa członkowskiego i reklamujący je w celach sprzedaży i użytkowania na tym terytorium należy uznawać za przywożącego lub reklamującego urządzenia, czy też świadczącego usługi, które:
(i) stanowią przedmiot promocji, reklamy lub sprzedaży w celu obejścia skutecznych środków technologicznych w rozumieniu art. 6 ust.2 lit. a) dyrektywy?
(ii) posiadają tylko ograniczony, mający handlowe znaczenie cel lub zastosowanie inne niż obejście skutecznych środków technologicznych w rozumieniu art. 6 ust.2 lit. b) dyrektywy?
(iii) są głównie zaprojektowane, produkowane, dostosowane lub realizowane do celu umożliwienia lub ułatwienia obchodzenia w rozumieniu art. 6 ust.2 lit. c) dyrektywy?
d) czy powyższe okoliczności są wyłączone z zakresu art. 6 dyrektywy 2001/29/WE z uwagi na okoliczność, że są bardziej szczegółowo objęte zakresem dyrektywy 98/84/WE?
Pytanie 4 Prawo do zwielokrotniania
W przypadku, gdy sekwencyjne fragmenty filmu, nadania, utworu słownego, muzycznego, lub nagrania dźwiękowego (w niniejszej sprawie sekwencje cyfrowego obrazu i dźwięku) zostały utworzone (i) w pamięci dekodera (ii) lub w przypadku filmu, nadania i utworu słownego, na ekranie telewizyjnym, a cały utwór jest zwielokrotniony, jeśli sekwencyjne fragmenty traktowane są jako całość, lecz jedynie ograniczona liczba fragmentów istnieje w danym momencie:
a) czy kwestia, czy utwory te zostały zwielokrotnione w całości, czy częściowo, może zostać rozstrzygnięta w oparciu o krajowe przepisy prawa autorskiego określające, na czym polega zwielokrotnienie utworu chronionego prawem autorskim, mające charakter naruszenia, czy też należy rozstrzygnąć ją w drodze wykładni art. 2 dyrektywy 2001/29/WE?
b) jeśli należy ją rozstrzygnąć w drodze wykładni art. 2 dyrektywy 2001/29/WE, to czy sąd krajowy powinien traktować wszystkie fragmenty każdego utworu jako całość, czy też tylko tę ograniczoną liczbę fragmentów, która istnieje w danym momencie? Jeśli to drugie, to jakie kryterium powinien zastosować sąd krajowy, aby stwierdzić, czy utwory te zostały zwielokrotnione w zasadniczej części w rozumieniu tego artykułu?
c) czy prawo do zwielokrotniania utworu określone w art. 2 dyrektywy 2001/29/WE rozciąga się na tworzenie obrazów, które mają charakter przejściowy, na ekranie telewizora?
Pytanie 5 Odrębne znaczenie ekonomiczne
a) Czy kopie utworu stworzonego w dekoderze telewizji satelitarnej lub na ekranie telewizora podłączonego do takiego dekodera, mające charakter przejściowy, których jedynym celem jest umożliwienie korzystania z utworu, które nie jest w inny sposób ograniczone przez prawo, posiadają "odrębne znaczenie ekonomiczne" w rozumieniu art. 5 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE ze względu na fakt, że takie kopie stanowią jedyną podstawę dla umożliwienia podmiotowi praw uzyskania wynagrodzenia za korzystanie z tych praw?
b) Czy na odpowiedź na pytanie 5 a) ma wpływ (i) czy przejściowe kopie mają jakąś samoistną wartość, (ii) czy przejściowe kopie stanowią niewielką część zbioru utworów lub inny przedmiot, z którego korzystanie w inny sposób jest dozwolone bez naruszenia praw autorskich, albo (iii) czy licencjobiorca wyłączny podmiotu praw z innego państwa członkowskiego otrzymał już wynagrodzenie za korzystanie z utworu w tym innym państwie członkowskim?
Pytanie 6 Publiczne udostępnianie drogą przewodową lub bezprzewodową
a) czy utwór chroniony prawem autorskim należy uważać za publicznie udostępniony drogą przewodową lub bezprzewodową w rozumieniu art. 3 dyrektywy 2001/29/WE, gdy przekaz satelitarny odbierany jest w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej (na przykład w barze) i udostępniany czy też pokazywany w tym miejscu na jednym ekranie telewizyjnym oraz przy użyciu głośników obecnym tam osobom?
b) czy dla udzielenia odpowiedzi na pytanie 6 a) ma znaczenie, jeżeli:
(i) obecne tam osoby stanowią nową publiczność niebraną pod uwagę przez nadawcę programu (w niniejszej sprawie ze względu na to, że domowa karta do dekodera przeznaczona do użytku w jednym państwie członkowskim jest używana dla widowni komercyjnej w innym państwie członkowskim)?
(ii) obecne tam osoby nie są zgodnie z prawem krajowym widownią opłacającą oglądanie programu?
c) jeśli odpowiedź na którąkolwiek z części pytania b) jest twierdząca, jakie czynniki należy brać pod uwagę przy określaniu, czy zaistniało udostępnienie utworu z miejsca, gdzie widownia nie jest obecna?
Pytanie 7 Prawo utrwalania
W przypadku, gdy sekwencyjne fragmenty transmisji (w niniejszej sprawie sekwencje cyfrowego obrazu i dźwięku) zostały utworzone (i) w pamięci dekodera (ii) lub na ekranie telewizyjnym, a duża część nadania została zwielokrotniona, jeśli sekwencyjne fragmenty traktowane są jako całość, lecz jedynie ograniczona liczba fragmentów istnieje w danym momencie:
a) czy kwestia, czy te sekwencyjne fragmenty stanowią utrwalenie emisji, może zostać rozstrzygnięta w oparciu o krajowe przepisy prawa autorskiego określające, na czym polega zwielokrotnienie utworu chronionego prawem autorskim, mające charakter naruszenia, czy też należy rozstrzygnąć ją w drodze wykładni art. 7 dyrektywy 2006/115(4)?
b) jeśli należy ją rozstrzygnąć w drodze wykładni art. 7 dyrektywy 2006/115, to czy takie kopie mające charakter przejściowy można w ogóle uznać za "utrwalenie", a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy sąd krajowy powinien brać pod uwagę wszystkie fragmenty każdego utworu jako całość, czy też tylko tę ograniczoną liczbę fragmentów, która istnieje w danym momencie? Jeśli to drugie, to jakie kryterium powinien zastosować sąd krajowy, aby stwierdzić, czy nastąpiło utrwalenie emisji w rozumieniu tego artykułu?
c) Czy prawo do utrwalenia utworu określone w art. 7 dyrektywy 2006/115 rozciąga się na tworzenie obrazów, które mają charakter przejściowy, na ekranie telewizora?
Pytanie 8 Argumentacja strony pozwanej oparta na dyrektywie 93/83(5)
Czy jest zgodny z dyrektywą 93/83/EWG lub z art. 34 TFUE i 36 TFUE lub 56 TFUE krajowy przepis prawa autorskiego, który stanowi, że jeśli przejściowe kopie utworów włączonych do nadania satelitarnego powstają w dekoderze satelitarnym lub na ekranie telewizyjnym, dochodzi do naruszenia prawa autorskiego zgodnie z prawem kraju, w którym nadanie jest odbierane?
Czy ma znaczenie, że nadanie jest dekodowana przy użyciu karty do dekodera satelitarnego wydanej przez podmiot świadczący usługi nadania satelitarnego w innym państwie członkowskim pod warunkiem, że karta ta przeznaczona jest jedynie do użytku w tym innym państwie członkowskim?
Pytanie 9 Czy UEFA jest nadawcą w rozumieniu dyrektywy 93/83
W przypadku, gdy organizacja (zwana dalej "pierwszą organizacją") bądź to nadaje, bądź też nadała w swoim imieniu sygnały przesyłające obrazy video oraz przekaz audio z wydarzeń sportowych transmitowanych "na żywo" za pomocą zakodowanego multilateralnego przekazu satelitarnego uprawnionej grupie nadawców w różnych krajach, a następnie nadawcy ci przekazują (czy to za pomocą sygnałów telewizji naziemnej, czy też droga satelitarną) programy transmitujące wydarzenia sportowe "na żywo", zawierające obrazy video oraz przekaz audio, ale również logo identyfikujące ich własną stację i (według przysługującej im swobody edytorskiej) własne komentarze dźwiękowe oraz własne materiały w trakcie, przed oraz po rozegraniu meczu oraz w przerwach pomiędzy połowami meczów ("programy należącego do późniejszego ogniwa łańcucha procesu produkcji"):
a) czy zakodowany przekaz multilateralny stanowi "publiczny przekaz satelitarny" w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. a) i art. 1 ust. 2 lit. c) dyrektywy 93/83, gdy środki dekodowania samego przekazu nie są publicznie udostępniane, jednakże są udostępniane środki dekodowania sygnałów przekazujących programy należące do późniejszego ogniwa łańcucha procesu produkcji, gdy przesyłane są one drogą satelitarną, natomiast programy należącego do późniejszego ogniwa łańcucha procesu produkcji są odkodowywane, gdy przekazywane są za pomocą nadajników naziemnych?
b) czy pierwsza organizacja wprowadza do swego przekazu multilateralnego "sygnały będące nośnikami programu przeznaczonego do odbioru publicznego [...] do zamkniętego łańcucha przekazu, prowadzącego do satelity i z powrotem na Ziemię"?
c) w sytuacji, gdy art. 1 ust. 2 lit. a) odnosi się do działania, w wyniku którego sygnały wprowadzane są "pod kontrolą organizacji radiowej i telewizyjnej i na jej odpowiedzialność", czy pierwsza organizacja jest odpowiednią organizacją nadawczą do tego celu lub ewentualnie czy sygnały można uznać za wprowadzane do przekazu multilateralnego pod kontrolą nadawców programów należących do późniejszego ogniwa łańcucha procesu produkcji i na ich odpowiedzialność?PL 31.7.2010 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 209/19
Pytanie 10 Argumentacja strony pozwanej oparta na art. 34 TFUE i/lub 56 TFUE
a) W razie udzielenia na pytanie 1 odpowiedzi, że urządzenie dostępu warunkowego wyprodukowane przez podmiot świadczący usługi lub za jego zezwoleniem staje się nielegalnym urządzeniem w rozumieniu art. 2 ust. 2 dyrektywy 98/84/WE, jeśli jest wykorzystywane, poza zakresem zezwolenia podmiotu świadczącego usługi, do uzyskania dostępu do chronionej usługi, jaki jest szczególny przedmiot tego prawa przez odniesienie do jego zasadniczej funkcji, jaką przewiduje dyrektywa o warunkowym dostępie?
b) Czy art. 34 TFUE lub 56 TFUE sprzeciwiają się wprowadzeniu w życie w pierwszym państwie członkowskim przepisu prawa krajowego, który zabrania przywozu i sprzedaży kart do dekoderów satelitarnych, wydanych przez podmiot świadczący usługi przekazu satelitarnego w innym państwie członkowskim pod warunkiem, że karty te przeznaczone są jedynie do użytku w tym innym państwie członkowskim?
c) Czy dla odpowiedzi ma znaczenie, że karta do dekoderów satelitarnych przeznaczona jest jedynie do użytku domowego i prywatnego w tym innym państwie członkowskim, natomiast jest używana do celów handlowych w pierwszym państwie członkowskim?
d) W przypadku udzielenia na pytanie 3 odpowiedzi, że korzystanie z karty do dekodera w okolicznościach podanych w tym pytaniu oznacza obejście skutecznego środka technologicznego, czy niemniej jednak art. 34 lub art. 56 TFUE sprzeciwia się wprowadzeniu w życie przepisu prawa krajowego dokonującego transpozycji art. 6 dyrektywy 2001/29/WE?
Pytanie 11 Czy ochrona przysługująca utworom muzycznym i słownym może być szersza niż udzielana pozostałej części transmisji?
a) Czy art. 34 TFUE i 36 TFUE lub 56 TFUE sprzeciwiają się wprowadzeniu w życie przepisu krajowego prawa autorskiego, który zabrania publicznego wykonywania lub odtwarzania utworu muzycznego, jeśli utwór ten stanowi część chronionej usługi, dostępnej i publicznie odtwarzanej przy użyciu karty do dekoderów satelitarnych wydanej przez podmiot świadczący usługi przekazu satelitarnego w innym państwie członkowskim pod warunkiem, że karta ta przeznaczona będzie jedynie do użytku w tym innym państwie członkowskim? Czy ma znaczenie, że utwór muzyczny jest nieistotnym elementem chronionej usługi jako całości i pokazywanie lub odtwarzanie pozostałych elementów tej usługi nie jest chronione krajowym prawem autorskim?
b) Czy art. 34 TFUE i 36 TFUE lub 56 TFUE sprzeciwiają się wprowadzeniu w życie przepisu krajowego prawa autorskiego, który zabrania publicznego wykonywania lub odtwarzania utworów słownych, jeśli utwory te stanowią część chronionej usługi dostępnej i publicznie odtwarzanej przy użyciu karty do dekoderów satelitarnych wydanej przez podmiot świadczący usługi przekazu satelitarnego w innym państwie członkowskim pod warunkiem, że karta ta przeznaczona jest jedynie do użytku w tym innym państwie członkowskim? Czy ma znaczenie, że utwory słowne są nieistotnym elementem chronionej usługi jako całości i pokazywanie lub odtwarzanie pozostałych elementów tej usługi nie jest chronione krajowym prawem autorskim?
Pytanie 12 Argumentacja strony pozwanej oparta na art. 101 TFUE
W przypadku, gdy dostawca treści programu zawiera kolejne umowy licencyjne na wyłączność, z których każda dotyczy terytorium jednego lub większej liczby państw członkowskich i na podstawie których nadawca uzyskuje licencję na nadawanie treści programu tylko na tym terytorium (w tym również drogą satelitarną) oraz zobowiązany jest zapobiec używaniu, poza terytorium objętym umową licencji, swoich kart do dekoderów satelitarnych, umożliwiających odbiór treści programu będącej przedmiotem licencji, jakie kryterium prawne powinien zastosować sąd krajowy i jakie okoliczności powinien wziąć pod uwagę przy ocenie, czy takie umowne ograniczenie sprzeczne jest z zakazem ustanowionym w art. 101 ust. 1 TFUE?
W szczególności:
a) czy art. 101 ust. 1 TFUE należy rozumieć w ten sposób, że znajduje on zastosowanie wobec takiego zobowiązania jedynie ze względu na to, że może być uznane za mające na celu uniemożliwienie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji?
b) jeśli tak, to czy należy również wykazać, że takie zobowiązanie umowne w sposób zauważalny uniemożliwia, ogranicza lub zakłóca konkurencję, aby znalazło się ono w zakresie zakazu z art. 101 ust. 1 TFUE?
______
(1) Dyrektywa 98/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 1998 r. w sprawie prawnej ochrony usług opartych lub polegających na warunkowym dostępie (Dz.U. L 3320, s. 54).
(2) Dyrektywa Rady 89/522/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (Dz.U. L 298, s. 23).
(3) Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10).
(4) Dyrektywa 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz.U. L 376, s. 28).
(5) Dyrektywa Rady 93/83/EWG z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową (Dz.U. L 248, s. 15).