Sprawa C-222/22, Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl (Późniejsza konwersja religijna): Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 29 lutego 2024 r. - Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl v. JF
Dz.U.UE.C.2024.2389
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 29 lutego 2024 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgerichtshof - Austria) - Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl/JF
[Odesłanie prejudycjalne - Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - Polityka azylowa - Dyrektywa 2011/95/UE - Przesłanki kwalifikujące do otrzymania ochrony międzynarodowej - Zakres udzielanej ochrony - Artykuł 5 - Potrzeba ochrony międzynarodowej powstała po przybyciu do państwa członkowskiego - Kolejny wniosek o uznanie statusu uchodźcy - Artykuł 5 ust. 3 - Pojęcie "okoliczności wywołanych celowo przez samego wnioskodawcę po opuszczeniu kraju pochodzenia" - Zamiar popełnienia nadużycia i instrumentalizacji mającej zastosowanie procedury - Działalność w przyjmującym państwie członkowskim niestanowiąca wyrazu i kontynuacji przekonań lub poglądów posiadanych już w kraju pochodzenia - Konwersja religijna]
(C/2024/2389)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2024 r.)
Sąd odsyłający
Verwaltungsgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl
Druga strona postępowania: JF
Sentencja
Artykuł 5 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym uzależniającym uznanie statusu uchodźcy - po złożeniu kolejnego wniosku w rozumieniu art. 2 lit. q) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej, uzasadnionego ryzykiem prześladowania wynikającym z okoliczności wywołanych celowo przez samego wnioskodawcę po opuszczeniu kraju pochodzenia - od przesłanki, że okoliczności te stanowią wyraz i kontynuację przekonań wnioskodawcy posiadanych już we wspomnianym kraju.