Sprawa C-220/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 27 kwietnia 2017 r. - Planta Tabak-Manufaktur Dr. Manfred Obermann GmbH & Co. KG/Land Berlin.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.239.25

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 lipca 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin (Niemcy) w dniu 27 kwietnia 2017 r. - Planta Tabak-Manufaktur Dr. Manfred Obermann GmbH & Co. KG/Land Berlin

(Sprawa C-220/17)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 239/31)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2017 r.)

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Berlin

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Planta Tabak-Manufaktur Dr. Manfred Obermann GmbH & Co. KG

Strona pozwana: Land Berlin

Pytania prejudycjalne

1)

a) Czy art. 7 ust. 1 i 7 dyrektywy 2014/40/UE ¹  w związku z art. 7 ust. 14 tej dyrektywy są nieważne z powodu naruszenia zasady pewności prawa z tego względu, że nakazują państwom członkowskim ustanowienia zakazu wprowadzania do obrotu niektórych wyrobów tytoniowych, przy czym nie jest jasne i jednoznaczne, które z tych wyrobów powinny zostać zakazane już od 20 maja 2016 r., a które dopiero od 20 maja 2020 r.?

b) Czy art. 7 ust. 1 i 7 dyrektywy 2014/40 w związku z art. 7 ust. 14 tej dyrektywy są nieważne z powodu naruszenia zasady równego traktowania z tego względu, że w odniesieniu do zakazów, które mają zostać ustanowione przez państwa członkowskie, dokonują rozróżnienia według ilości sprzedaży, przy czym brak jest w tym względzie uzasadnienia?

c) Czy art. 7 ust. 1 i 7 dyrektywy 2014/40/UE jest nieważny z powodu naruszenia zasady proporcjonalności lub art. 34 TFUE z tego względu, że nakazują one państwom członkowskim ustanowienie zakazu wprowadzania do obrotu już od 20 maja 2016 r. wyrobów tytoniowych o charakterystycznym aromacie, których wielkość sprzedaży w całej Unii wynosi mniej niż 3 % w danej kategorii wyrobu?

d) W razie udzielenia na pytania 1 a) - 1 c) odpowiedzi przeczącej: Jak należy interpretować pojęcie "kategorii wyrobu" w art. 7 ust. 14 dyrektywy 2014/40/UE? Czy zaklasyfikowanie do "kategorii wyrobu" powinno być dokonywane według rodzaju charakterystycznego aromatu bądź według rodzaju (aromatyzowanego) wyrobu tytoniowego bądź na podstawie kombinacji obu tych kryteriów?

e) W razie udzielenia na pytania 1 a) - 1 c) odpowiedzi przeczącej: W jaki sposób należy stwierdzić, czy w odniesieniu do określonego wyrobu tytoniowego osiągnięta jest granica 3 % zgodnie z art. 7 ust. 14 dyrektywy 2014/40/UE, jeżeli brak jest w tym względzie oficjalnych i dostępnych publicznie liczb i statystyk?

2)

a) Czy w ramach transpozycji do prawa krajowego art. 8 - 11 dyrektywy 2014/40/UE państwa członkowskie mogą przyjąć uzupełniające przepisy przejściowe?

b) W razie udzielenia na pytanie prejudycjalne 2 a) odpowiedzi przeczącej:

(1) Czy art. 9 ust. 6 oraz art. 10 ust. 1 zdanie drugie lit. f) dyrektywy 2014/40/UE są nieważne z powodu naruszenia zasady proporcjonalności lub art. 34 TFUE z tego względu, że delegują one na Komisję ustalenie określonych wymogów dotyczących etykietowania i opakowania, nie wyznaczając jej w tym względzie terminu i nie przewidując szerszych przepisó w przejściowych lub terminów zapewniających, że danym przedsiębiorcom pozostanie wystarczająco dużo czasu na dostosowanie się do wymogów dyrektywy?

(2) Czy art. 9 ust. 1 zdanie drugie (ostrzeżenie tekstowe) i ust. 4 zdanie drugie (rozmiar czcionki), art. 10 ust. 2 zdanie drugie lit. b) (informacje o zaprzestaniu palenia) i lit. e) (umieszczanie ostrzeżenia) oraz art. 11 ust. 1 zdanie pierwsze (etykietowanie) dyrektywy 2014/40/UE są nieważne z powodu naruszenia zasady proporcjonalności lub art. 34 TFUE z tego względu, że przyznają państwom członkowskim rożne prawa wyboru i regulacji, nie wyznaczając im w tym względzie terminu i nie przewidując szerszych przepisów przejściowych zapewniających, że danym przedsiębiorcom pozostanie wystarczająco dużo czasu na dostosowanie się do wymogów dyrektywy?

3)

a) Czy art. 13 ust. 1 lit. c) w związku z ust. 3 dyrektywy 2014/40/UE należy interpretować w ten sposób, że nakazuje on państwom członkowskim ustanowienie zakazu stosowania informacji odnoszących się do smaku, zapachu, środków aromatyzujących lub innych dodatków również wtedy, gdy nie stanowią one informacji handlowych i stosowanie danych składników jest nadal dozwolone?

b) Czy art. 13 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2014/40/UE jest nieważny z tego względu, że jest on sprzeczny z art. 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/40/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylająca dyrektywę 2001/37/WE, Dz.U. L 127, s.1