Sprawa C-219/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 25 kwietnia 2017 r. - Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)/Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sille Assicurazioni (IVASS).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.283.14/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 28 sierpnia 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato (Włochy) w dniu 25 kwietnia 2017 r. - Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)/ Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sille Assicurazioni (IVASS)

(Sprawa C-219/17)

Język postępowania: włoski

(2017/C 283/20)

(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Silvio Berlusconi, Finanziaria d'investimento Fininvest SpA (Fininvest)

Strona pozwana: Banca d'Italia, Istituto per la Vigilanza Sille Assicurazioni (IVASS)

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 263 akapity pierwszy, drugi i piąty w związku z art. 256 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że rozpatrzenie skargi wniesionej na wydane przez właściwy organ krajowy akty odnoszące się do wszczęcia postępowania, prowadzenia dochodzenia i niewiążących propozycji (takie jak wskazane w § 1 niniejszego postanowienia) w ramach postępowania uregulowanego w art. 22 i 23 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. ¹ , w art. 1 ust. 5, art. 4 ust. 1 lit. c), w art. 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. ² , art. 85, 86 i 87 rozporządzenia UE nr 468/ 2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ³  oraz w art. 19, 22 i 25 włoskiego Testo unico bancario należy do właściwości sądów Unii, czy też że należy ono do właściwości sądu krajowego?

2) W szczególności, czy można uznać właściwość sądów Unii, jeśli przeciwko takiemu aktowi nie została skierowana skarga ogólna o uchylenie, lecz skarga o stwierdzenie nieważności z powodu domniemanego naruszenia lub obejścia powagi rzeczy osądzonej wyroku nr 882/2016 Consiglio di Stato (rady stanu, Włochy) wniesiona w ramach postępowania w sprawie wykonania orzeczenia zgodnie z art. 112 i nast. Codice del processo amministrativo (włoskiego kodeksu postępowania przed sądami administracyjnymi) lub w ramach szczególnego krajowego postępowania administracyjnosądowego, w którym rozstrzygnięcie dotyczy wykładni i określenia, zgodnie z przepisami prawa krajowego, obiektywnych granic powagi rzeczy osądzonej owego wyroku?

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176, s. 338).

² Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi (Dz.U. L 287, s. 63).

³ Rozporządzenie UE nr 468/2014 Europejskiego Banku Centralnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające ramy współpracy pomiędzy Europejskim Bankiem Centralnym a właściwymi organami krajowymi oraz wyznaczonymi organami krajowymi w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (rozporządzenie ramowe w sprawie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego) (EBC/ 2014/17) (Dz.U. L 141, s. 1).