Sprawa C-219/08: Skarga wniesiona w dniu 22 maja 2008 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii.
Dz.U.UE.C.2008.183.15/2
Akt nienormatywnyWspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii
(Sprawa C-219/08)
(2008/C 183/30)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 19 lipca 2008 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: E. Traversa i J.-P. Keppenne, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Belgii
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie, że w związku z wymaganiem w przypadku delegowania pracowników będących obywatelami państw trzecich przez przedsiębiorstwa wspólnotowe w ramach świadczenia usług:
a) uprzedniego zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej;
b) aby pozwolenie na pobyt wydane w państwie siedziby pracodawcy było ważne przez co najmniej trzy miesiące po zakończeniu świadczenia usługi;
c) aby pracownik musiał być zatrudniony u tego samego pracodawcy świadczącego usługi od co najmniej sześciu miesięcy;
Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 49 WE;
– obciążenie Królestwo Belgii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja utrzymuje zasadniczo, że wymogi nałożone przez stronę pozwaną w przypadku delegowania pracowników będących obywatelami państw trzecich przez usługodawców mających siedzibę w państwie członkowskim innym niż Belgia ograniczają swobodę świadczenia usług, ponieważ dyskryminują tych usługodawców w porównaniu z ich konkurentami mającymi siedzibę na terytorium belgijskim.
W swoim pierwszym zarzucie Komisja twierdzi, że system uprzedniego zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej stanowi nieproporcjonalną przeszkodę w swobodnym świadczeniu usług. Taka przeszkoda nie może być ponadto uzasadniona ani jakimikolwiek względami interesu ogólnego, ani odniesieniem do zasad dorobku Schengen.
W swoim drugim zarzucie skarżąca podnosi dysproporcjonalny charakter wymogu, zgodnie z którym pozwolenie na pobyt wydane w państwie siedziby pracodawcy musi być ważne przez co najmniej trzy miesiące po zakończeniu świadczenia usługi.
W swoim trzecim zarzucie Komisja podkreśla, że w braku pozytywnych zmian legislacyjnych ze strony strony pozwanej, warunek aby pracownik musiał być zatrudniony u tego samego pracodawcy świadczącego usługi od co najmniej sześciu miesięcy stanowi nieuzasadnione ograniczenie swobodnego świadczenia usług.