Sprawa C-215/12 P: Odwołanie od wyroku Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 28 lutego 2012 r. w sprawie T-282/08, Grazer Wechselseitige Versicherung AG przeciwko Komisji Europejskiej, wniesione w dniu 9 maja 2012 r. przez Grazer Wechselseitige Versicherung AG.
Dz.U.UE.C.2012.184.7/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-215/12 P)
(2012/C 184/13)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 czerwca 2012 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Grazer Wechselseitige Versicherung AG (przedstawiciel: H. Wollmann, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Na mocy niniejszego odwołania zaskarżony został wyrok Sądu z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie T-282/08 Bank Burgenland. Wnosząca odwołanie zaskarża orzeczenie Sądu w całości. Jej zdaniem zaskarżony wyrok jest obarczony błędami procesowymi, wskutek czego naruszone zostały interesy wnoszącej odwołanie. Ponadto uważa ona, że Sąd wielokrotnie naruszył w orzeczeniu prawo Unii. Wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty:
W ramach pierwszego zarzutu Grazer Wechselseitige Versicherung AG podnosi naruszenie prawa Unii. Sąd jest zdania, że kraj związkowy Burgenland nie powinien był uwzględnić gwarancji prawnej kraju związkowego Burgenland za istniejące zobowiązania Bank Burgenland w toku procesu prywatyzacji. Te rozważania są błędne pod względem prawnym. Sąd błędnie zastosował kryterium inwestora działającego prywatnie. Sąd nie wziął pod uwagę, że gwarancja prawna kraju związkowego Burgenland stanowi zobowiązanie, które kraj związkowy przejął w charakterze właściciela banku. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału i praktyką Sądu w innych przypadkach, jak np. Ryanair(1), odpowiedzialność, którą podjęło państwo członkowskie w związku z działalnością gospodarczą należy uwzględnić w ramach zastosowania kryterium prywatnego inwestora. Ponadto, stanowisko Sądu jest nie do pogodzenia z zasadą efektywności (effet utile) wspólnotowego prawa z dziedziny pomocy państw. Postulowana przez Sąd zasada, wedle której państwa członkowskie Unii nie mogą przy prywatyzacji banków brać pod uwagę, że nabywca zwalnia państwo członkowskie z odpowiedzialności za istniejące gwarancje państwowe może prowadzić do stworzenia zasadniczych przeszkód przy pokonywaniu aktualnego kryzysu finansowego i zadłużeniowego w Europie.
W ramach drugiego zarzutu wnosząca odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok jest obarczony błędem proceduralnym, ponieważ Sąd nie przedstawił własnych rozważań odnośnie istotnego zarzutu skargi, lecz odesłał w całości do wywodów Komisji. Chodzi tu o błędną ocenę Komisji, wedle której podniesione wady warunków przetargu kraju związkowego nie miały wpływu na wysokość oddanych ofert. Poprzez bezrefleksyjne przejęcie owej błędnej oceny prawnej Sąd sam naruszył prawo Unii. Sąd nie dostrzegł, że wadliwe warunki przetargu mogą prowadzić do tego, że oferenci oddadzą wyższą ofertę, niż przy przetargu bezwarunkowym. W toku prywatyzacji Bank Burgenland odrzucone konsorcjum najwyraźniej zaproponowało zawyżoną cenę, aby skompensować jakościowe braki swojej oferty (a mianowicie ryzyko, że przy sprzedaży na rzecz konsorcjum do kraju związkowego zostaną skierowane roszczenia z gwarancji). Jeżeli Sąd uznał jakościowe kryterium "zwolnienia z gwarancji" za niedopuszczalne w kontekście pomocy prawnej, to nie mógł jednocześnie przyjąć, że oferta konsorcjum miała dobrą wartość przybliżoną do pozbawionej pomocy państwa ceny rynkowej Bank Burgenland.
W ramach zarzutu trzeciego wnosząca odwołanie podnosi naruszenie prawa do bycia wysłuchanym przed sądem. Sąd nie dokonał oceny istotnego zarzutu skargi. Pomiędzy stronami postępowania jest bezsporne, że Bank Burgenland przed zakończeniem prywatyzacji również w przypadku sprzedaży na rzecz konsorcjum wydałby dodatkowe obligacje w wysokości 320 milionów EUR. Odpowiedzialność kraju związkowego z gwarancji miałaby korzystny wpływ na owe obligacje. Wnosząca odwołanie wskazała przy tym wyraźnie w skardze z dnia 17 lipca 2008 r., że poprzez ten środek konsorcjum zostało potraktowane o wiele bardziej korzystnie niż wnosząca odwołanie. Komisja nie uwzględniła tej okoliczności przy porównaniu obydwu ofert. W zaskarżonym wyroku Sąd nie odniósł się do wskazanego zarzutu. W związku z tym Sąd nie rozpatrzył w sposób wystarczający zarzutów wnoszącej odwołanie i pozbawił sędziego wspólnotowego możliwości wykonania przysługującego mu uprawnienia do dokonania kontroli.
(1) Wyrok Sądu z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie T-196/04 Ryanair przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. 3643.