Sprawa C-215/04: Marius Pedersen A/S v. Miljostyrelsen.
Dz.U.UE.C.2006.86.6
Akt nienormatywnyWYROK TRYBUNAŁU
z dnia 16 lutego 2006 r.
w sprawie C-215/04 (wniosek Østre Landsret o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Marius Pedersen A/S przeciwko Miljøstyrelsen(1)
(Odpady - Przesyłanie odpadów - Odpady przeznaczone do odzysku - Pojęcie "zgłaszającego" - Obowiązki spoczywające na zgłaszającym)
(2006/C 86/10)
(Język postępowania: duński)
(Dz.U.UE C z dnia 8 kwietnia 2006 r.)
W sprawie C- 215/04, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Østre Landsret (Dania), postanowieniem z dnia 14 maja 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 21 maja 2005 r., w postępowaniu: Marius Pedersen A/S przeciwko Miljøstyrelsen, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: K. Schiemann (sprawozdawca), N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 16 lutego 2006 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
1. Sformułowanie "jeżeli nie jest to możliwe" zawarte w art. 2 lit. g), ii) rozporządzenia Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar należy interpretować w ten sposób, iż sam fakt, że dana osoba jest posiadającym zezwolenie podmiotem zajmującym się zbiórką, nie nadaje jej statusu zgłaszającego wysłanie odpadów celem ich odzysku. Niemniej jednak okoliczność, iż producent odpadów jest nieznany lub liczba producentów jest tak duża, oraz że produkcja będąca wynikiem ich działalności na tyle mała, iż nieracjonalne byłoby, aby każdy z nich z osobna dokonywał zgłoszenia wysłania odpadów, może uzasadniać fakt, iż posiadający zezwolenie podmiot zajmujący się zbiórką byłby traktowany jak zgłaszający wysłanie odpadów celem ich odzysku.
2. Właściwy organ miejsca wysyłki, zgodnie z art. 7 ust. 2 i 4 lit. a) pierwsze tiret rozporządzenia 259/93, ma prawo wniesienia sprzeciwu wobec wysyłki odpadów w razie braku informacji, co do warunków ich obróbki w państwie przeznaczenia. Niemniej jednak nie wymaga się od zgłaszającego by wykazał, iż odzysk w państwie przeznaczenia odbywać się będzie wedle takich samych standardów jak przewidziane w ustawodawstwie państwa wysyłki.
3. Artykuł 6 ust. 5 pierwsze tiret rozporządzenia nr 259/93 należy interpretować w ten sposób, że wymóg przedstawienia informacji, co do składu odpadów nie jest spełniony w przypadku gdy zgłaszający określa kategorię odpadów posługując się sformułowaniem/ wzmianką "odpady elektroniczne".
4. Termin określony w art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 259/93 rozpoczyna bieg od momentu potwierdzenia odbioru przez właściwe organy państwa przeznaczenia, bez względu na fakt, iż właściwe organy państwa wysyłki uznają, że nie otrzymały wszystkich informacji wymaganych na mocy art. 6 ust. 5 powołanego rozporządzenia. Przekroczenie tego terminu skutkuje niemożnością wniesienia przez właściwe organy sprzeciwu wobec wysyłki lub domagania się od zgłaszającego dodatkowych informacji.
______
(1) Dz.U. C 190 z 24.07.2004.