Sprawa C-201/15: Anonymi Geniki Etairia Tsimenton Iraklis (AGET Iraklis) v. Ypourgos Ergasias, Koinonikis Asfalisis kai Koinonikis Allilengyis (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.53.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 20 lutego 2017 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 grudnia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Symvoulio tis Epikrateias - Grecja) - Anonymi Geniki Etairia Tsimenton Iraklis (AGET Iraklis)/Ypourgos Ergasias, Koinonikis Asfalisis kai Koinonikis Allilengyis

(Sprawa C-201/15) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 98/59/WE - Zbliżanie ustawodawstw państw członkowskich dotyczących zwolnień grupowych - Artykuł 49 TFUE - Swoboda przedsiębiorczości - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 16 - Wolność prowadzenia działalności gospodarczej - Uregulowanie krajowe, w którym przyznano organowi administracji uprawnienie do sprzeciwienia się zwolnieniom grupowym po dokonaniu oceny warunków na rynku pracy, sytuacji przedsiębiorstwa i interesu gospodarki krajowej - Poważny kryzys gospodarczy - Szczególnie wysoka krajowa stopa bezrobocia)

Język postępowania: grecki

(2017/C 053/12)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lutego 2017 r.)

Sąd odsyłający

Symvoulio tis Epikrateias

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Anonymi Geniki Etairia Tsimenton Iraklis (AGET Iraklis)

Strona pozwana: Ypourgos Ergasias, Koinonikis Asfalisis kai Koinonikis Allilengyis

przy udziale: Enosi Ergazomenon Tsimenton Chalkidas

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych należy interpretować w ten sposób, że co do zasady nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, zgodnie z którym pracodawca - wobec braku porozumienia z przedstawicielami pracowników dotyczącego projektu zwolnienia grupowego - może dokonać takiego zwolnienia jedynie pod warunkiem, że właściwy krajowy organ publiczny, któremu należy notyfikować ten projekt, nie przyjął, w terminie określonym we wspomnianym uregulowaniu i po rozpatrzeniu akt sprawy oraz dokonaniu oceny warunków na rynku pracy, sytuacji przedsiębiorstwa i interesu gospodarki krajowej, uzasadnionej decyzji w sprawie nieudzielenia zezwolenia na dokonanie zamierzonych zwolnień w całości lub w części. Jednakże odmienna sytuacja ma miejsce, gdy okaże się, co powinien w danym wypadku rozpatrzyć sąd odsyłający, że - przy uwzględnieniu trzech kryteriów oceny, do których odsyła to uregulowanie, i konkretnego stosowania tego uregulowania przez wspomniany organ publiczny pod kontrolą właściwych sądów - wspomniane uregulowanie skutkuje pozbawieniem przepisów tej dyrektywy ich skuteczności (effet utile).

Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu takiemu jak wskazane w zdaniu pierwszym akapit pierwszy niniejszego punktu.

2) Ewentualne istnienie w państwie członkowskim kontekstu charakteryzującego się poważnym kryzysem gospodarczym i szczególnie wysoką stopą bezrobocia nie ma wpływu na odpowiedzi zawarte w pkt 1 niniejszej sentencji.

¹ Dz.U. C 221 z 6.7.2015.