Sprawa C-197/15: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 29 kwietnia 2015 r. - Juan Carlos Castrejana López/Ayuntamiento de Vitoria.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.236.26/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 20 lipca 2015 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco (Hiszpania) w dniu 29 kwietnia 2015 r. - Juan Carlos Castrejana López/Ayuntamiento de Vitoria

(Sprawa C-197/15)

Język postępowania: hiszpański

(2015/C 236/36)

(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2015 r.)

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Autónoma del País Vasco

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Juan Carlos Castrejana López

Strona pozwana: Ayuntamiento de Vitoria

Pytania prejudycjalne

1) Czy klauzulę 5 pkt 1 porozumienia ramowego UNICE, CEEP i ETUC w sprawie pracy na czas określony ¹ należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, które w przypadku nadużyć wynikających z wykorzystywania kolejnych umów na czas określony nie gwarantują w sposób generalny członkom personelu tymczasowego - inaczej niż ma to miejsce w identycznym wypadku w przypadku osób zatrudnionych w administracji na podstawie umowy o pracę - prawa do utrzymania stosunku zatrudnienia na podstawie krótkotrwałej umowy o pracę na czas nieokreślony, czyli prawa do zajmowania dotychczasowego stanowiska do czasu jego obsadzenia w sposób regulaminowy lub jego likwidacji zgodnie z przewidzianą ustawowo procedurą?

2) W razie udzielenia na poprzednie pytanie odpowiedzi przeczącej, czy zasadę równoważności należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy może uznać, iż w przypadkach stwierdzenia nadużycia wynikającego z wykorzystywania kolejnych umów o pracę na czas określony dwie sytuacje - sytuacja osoby zatrudnionej w administracji na podstawie umowy o pracę na czas określony i sytuacja członka personelu tymczasowego - są podobne, czy też przy ocenie podobieństwa sąd krajowy winien wziąć pod uwagę czynniki inne niż tożsamość pracodawcy, identyczność lub podobieństwo świadczonych usług czy fakt, że umowa o pracę została zawarta na czas określony, takie jak na przykład szczególny charakter stosunku zatrudnienia - czy powstał on na podstawie umowy o pracę czy też powołania - albo uprawnienie organów administracji do samodzielnej organizacji ich funkcjonowania, które uzasadniają odmienne traktowanie obu tych sytuacji?

3) Na wypadek udzielenia na dwa powyższe pytania odpowiedzi przeczącej, czy zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stosowna sankcja winna zostać rozważona i nałożona w tym samym postępowaniu, w którym stwierdza się nadużycie wynikające z wykorzystywania kolejnych umów o pracę na czas określony, w ramach właściwego postępowania incydentalnego, w którym strony mogą formułować wnioski, przedstawiać uwagi i przeprowadzać dowody, które uznają za celowe, czy też przeciwnie, dopuszczalne jest, aby poszkodowanego skierować w tym celu na drogę nowego postępowania administracyjnego i - w razie potrzeby - sądowego?

¹ Załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. (Dz.U. L 175, s. 43).