Sprawa C-189/04: Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2004 r. przez Republikę Grecką przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.179.3/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 10 lipca 2004 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2004 r. przez Republikę Grecką przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa C-189/04)

(2004/C 179/06)

(Dz.U.UE C z dnia 10 lipca 2004 r.)

W dniu 22 kwietnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wniesiona została skarga Republiki Greckiej, reprezentowanej przez Panayiotisa Milonopoulosa, doradcę prawnego w wydziale prawa wspólnotowego służb prawnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz Vasiliosa Kiriazopoulosa, z państwowej służby prawnej, z adresem do doręczeń w ambasadzie Grecji w Luksemburgu, 27, rue Marie-Adelaide, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

– Unieważnienie odliczenia przez Komisję Wspólnot Europejskiech kwoty 565,656,80 EUR (na poczet udziału Ministerstwa Spraw Zagranicznych w budowie wspólnego przedstawicielstwa dyplomatycznego Unii Europejskiej w Abudży, Nigeria), z ogólnej sumy 1,653,298,54 EUR odliczeń od kwoty należnej Grecji w ramach właściwego programu pomocowego.

– Obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Republika Grecka twierdzi, że Komisja nie wzięła w należytym stopniu pod uwagę, że Porozumienie dodatkowe nie zostało ratyfikowane przez Republikę Grecką i obowiązuje bez udziału Grecji w projekcie Abudża II.

Strona pozwana nie odniosła się też z należytym zaufaniem do faktu formalnego uznania przez Republikę Grecką jej długu wynikającego z udziału w projekcie Abudża I.

W związku z tym Republika Grecka utrzymuje, że Komisja Wspólnot Europejskich złamała zasady poboru środków pieniężnych oraz naliczania, rozliczania i potwierdzania zobowiązań, a także zasady poboru środków pieniężnych metodą odliczeń.

W świetle powyższego Republika Grecka utrzymuje, że poprzez wydanie noty o odliczeniu Komisja naruszyła obowiązujące przepisy prawa, to znaczy, z jednej strony, przepisy rozporządzenia 2342/02, a z drugiej strony artykuł 15 pierwotnego Porozumienia.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.