Sprawa C-18/14: CO Sociedad de Gestión y Participación SA i inni v. De Nederlandsche Bank NV oraz De Nederlandsche Bank NV v. CO Sociedad de Gestión y Participación S i inni (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.279.11/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 sierpnia 2015 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 25 czerwca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het Bedrijfsleven - Niderlandy) - CO Sociedad de Gestión y Participación SA i in./De Nederlandsche Bank NV oraz De Nederlandsche Bank NV/CO Sociedad de Gestión y Participación S i in.

(Sprawa C-18/14) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Ubezpieczenie bezpośrednie inne niż ubezpieczenie na życie - Dyrektywa 92/49/EWG - Artykuły 15, 15a i 15b - Ocena ostrożnościowa nabycia i zwiększenia znacznego pakietu akcji - Możliwość obwarowania zatwierdzenia planowanego nabycia ograniczeniem lub wymogiem)

Język postępowania: niderlandzki

(2015/C 279/13)

(Dz.U.UE C z dnia 24 sierpnia 2015 r.)

Sąd odsyłający

College van Beroep voor het Bedrijfsleven

Strony w postępowaniu głównym

Strony skarżące: CO Sociedad de Gestión y Participación SA, Depsa 96 SA, INOC SA, Corporación Catalana Occidente SA, La Previsión 96 SA, Grupo Catalana Occidente SA, Grupo Compañia Española de Crédito y Caución SL, Atradius NV, Atradius Insurance Holding NV, J.M. Serra Farré, M.A. Serra Farré, J. Serra Farré, De Nederlandsche Bank NV

Strony pozwane: De Nederlandsche Bank NV, CO Sociedad de Gestión y Participación SA, Depsa 96 SA, INOC SA, Corporación Catalana Occidente SA, La Previsión 96 SA, Grupo Catalana Occidente SA, Grupo Compañia Española de Crédito y Caución SL, Atradius NV, Atradius Insurance Holding NV, J.M. Serra Farré, M.A. Serra Farré, J. Serra Farré

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającą dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecią dyrektywę w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie), zmienioną dyrektywą 2007/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r., należy interpretować w ten sposób, że wspomniana dyrektywa nie sprzeciwia się temu, aby państwo członkowskie zezwalało na mocy swojego ustawodawstwa krajowego właściwemu organowi krajowemu, w sytuacji, w której organ ten mógłby skutecznie sprzeciwić się planowanemu nabyciu na podstawie art. 15b ust. 2 tej dyrektywy, na obwarowanie zatwierdzenia planowanych transakcji nabycia ograniczeniami lub wymogami, czy to z własnej inicjatywy, czy też poprzez sformalizowanie zobowiązań zaproponowanych przez potencjalnego nabywcę, pod warunkiem że prawa tego potencjalnego nabywcy wynikające ze wspomnianej dyrektywy nie zostaną naruszone.

2) Dyrektywę 92/49, zmienioną dyrektywą 2007/44, należy interpretować w ten sposób, że właściwy organ krajowy nie jest zobowiązany do ustanowienia wobec potencjalnego nabywcy ograniczeń lub wymogów przed sprzeciwieniem się planowanemu nabyciu. W przypadku gdy organ ten postanawia obwarować zatwierdzenie planowanego nabycia ograniczeniami lub wymogami, owe ograniczenia lub wymogi nie mogą być oparte na kryterium, które nie znajduje się wśród kryteriów wymienionych w art. 15b ust. 1 wspomnianej dyrektywy, ani wykraczać poza to, co jest konieczne do tego, aby planowane nabycie spełniało te kryteria.

3) Artykuł 15b ust. 1 dyrektywy 92/49, zmienionej dyrektywą 2007/44, należy intepretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on co do zasady temu, aby właściwy organ krajowy ustanowił wobec potencjalnego nabywcy wymóg odnoszący się do struktury korporacyjnej przedsiębiorstwa, dotyczący, jak w sprawie w postępowaniu głównym, składu rad nadzorczych zakładów ubezpieczeniowych, których dotyczy planowane nabycie.

Do sądu odsyłającego należy ustalenie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy w postępowaniu głównym, czy wymóg ten jest konieczny do tego, aby transakcje nabycia rozpatrywane w postępowaniu głównym spełniały kryteria określone w tym przepisie.

¹ Dz.U. C 112 z 14.4.2014.