Sprawa C-175/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 6 kwietnia 2017 r. - X/Belastingdienst/Toeslagen.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.178.13

Akt nieoceniany

Wersja od: 6 czerwca 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State (Niderlandy) w dniu 6 kwietnia 2017 r. - X/Belastingdienst/Toeslagen

(Sprawa C-175/17)

Język postępowania: niderlandzki

(2017/C 178/15)

(Dz.U.UE C z dnia 6 czerwca 2017 r.)

Sąd odsyłający

Raad van State

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X

Druga strona postępowania: Belastingdienst/Toeslagen

Pytania prejudycjalne

1) Czy przepisy art. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. 2008 L 348, s. 98, tzw. dyrektywy powrotowej) w związku z art. 4, 18, 19 ust. 2 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że prawo Unii wymaga by środek odwoławczy wnoszony do sądu wyższej instancji - o ile przepisy prawa krajowego przewidują możliwość jego wniesienia w ramach postępowania mającego za przedmiot zaskarżenie decyzji zawierającej decyzję nakazującą powrót w rozumieniu art. 3 ust. 4 dyrektywy 2008/115/WE - miał automatycznie skutek zawieszający, jeśli obywatel państwa trzeciego powoła się na to, że wykonanie decyzji nakazującej powrót jest związane z poważnym ryzykiem naruszenia zasady non-refoulement? Innymi słowy, czy w takim przypadku wydalenie obywatela państwa trzeciego musi zostać zawieszone do czasu upłynięcia terminu na wniesienie owego środka odwoławczego do sądu wyższej instancji lub - gdy rzeczony środek odwoławczy został wniesiony - do czasu wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie owego środka odwoławczego, bez konieczności wystąpienia osobno z odnośnym wnioskiem przez obywatela państwa trzeciego?

2) Czy przepisy art. 39 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich (Dz.U. 2005 L 326, s. 13, tzw. dyrektywy w sprawie procedur azylowych) w związku z art. 4, 18, 19 ust. 2 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że prawo Unii wymaga by środek odwoławczy wnoszony do sądu wyższej instancji - o ile przepisy prawa krajowego przewidują możliwość jego wniesienia w ramach postępowania dotyczącego oddalenia wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu art. 2 dyrektywy 2005/85/WE - miał automatycznie skutek zawieszający? Innymi słowy, czy w takim przypadku wydalenie obywatela państwa trzeciego musi zostać zawieszone do czasu upłynięcia terminu na wniesienie owego środka odwoławczego do sądu wyższej instancji lub - gdy rzeczony środek odwoławczy został wniesiony - do czasu wydania rozstrzygnięcia w przedmiocie owego środka odwoławczego, bez konieczności wystąpienia osobno z odnośnym wnioskiem przez obywatela państwa trzeciego?