Sprawa C-175/12: Sandler AG v. Hauptzollamt Regensburg (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.367.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 grudnia 2013 r.

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 24 października 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgericht München - Niemcy) - Sandler AG przeciwko Hauptzollamt Regensburg

(Sprawa C-175/12) ¹

(Unia celna i wspólna taryfa celna - Preferencyjne traktowanie przywozu produktów pochodzących z państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) - Artykuły 16 i 32 protokołu nr 1 załącznika V do umowy z Kotonu - Przywóz włókien syntetycznych z Nigerii do Unii Europejskiej - Nieprawidłowości w świadectwie przewozowym EUR.1 wystawionym przez właściwe organy państwa wywozu - Pieczęć niezgodna ze wzorem przekazanym Komisji - Świadectwa wydane retrospektywnie i świadectwa zastępcze - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuły 220 i 236 - Możliwość następczego zastosowania preferencyjnej stawki celnej, która nie obowiązuje już w dniu złożenia wniosku o zwrot - Przesłanki)

(2013/C 367/15)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 14 grudnia 2013 r.)

Sąd odsyłający

Finanzgericht München

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Sandler AG

Strona pozwana: Hauptzollamt Regensburg

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Finanzgericht München -Wykładnia art. 236 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1), art. 889 ust. 1 tiret drugie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (Dz.U. L 253, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 214/2007 z dnia 28 lutego 2007 r. (Dz.U. L 62, s. 6), oraz art. 16 i 32 protokołu nr 1 załącznika V do Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu 23 czerwca 2000 r. (Dz.U. L 317, s. 3) - Przywóz włókien syntetycznych z Nigerii do Unii Europejskiej - Możliwość następczego zastosowania preferencyjnej stawki celnej, która nie obowiązuje już w dniu złożenia wniosku o zwrot - Sytuacja, w której towar został przywieziony w dniu, w którym wspomniana preferencyjna stawka celna jeszcze obowiązywała, lecz jej zastosowania odmówiono ze względu na pieczęć na świadectwie przewozowym EUR.1 niezgodną ze wzorem przekazanym Komisji

Sentencja

1) Artykuł 889 ust. 1 akapit pierwszy tiret drugie rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego w ostatniej kolejności rozporządzeniem Komisji (WE) nr 214/2007 z dnia 28 lutego 2007 r. należy interpretować w ten sposób, iż nie sprzeciwia się wnioskowi o dokonanie zwrotu należności celnych w sytuacji, gdy złożono wniosek o zastosowanie reżimu preferencyjnego traktowania taryfowego i takie preferencyjne traktowanie taryfowe zostało przyznane przy dopuszczeniu towarów do swobodnego obrotu, a dopiero później w ramach kontroli po zwolnieniu towarów dokonanej po wygaśnięciu reżimu preferencyjnego traktowania taryfowego i przywróceniu zwykłej stawki celnej, organy państwa przywozu przystąpiły do odzyskania różnicy względem stawki celnej, którą objęte są towary pochodzące z państw trzecich.

2) Artykuł 16 ust. 1 lit. b) i art. 32 protokołu nr 1 załącznika V do Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu 23 czerwca 2000 r., zatwierdzonej w imieniu Wspólnoty decyzją Rady 2003/159/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. należy interpretować w ten sposób, że jeżeli w ramach kontroli po zwolnieniu towarów okaże się, iż świadectwo przewozowe EUR.1 zostało opatrzone pieczęcią, która nie odpowiada wzorowi przekazanemu przez organy państwa wywozu, organy celne państwa przywozu mogą odmówić dopuszczenia tego świadectwa i zwrócić je importerowi, aby mógł on uzyskać retrospektywnie świadectwo na podstawie art. 16 ust. 1 lit. b) tego protokołu zamiast wszczynać procedurę przewidzianą w jego art. 32.

3) Artykuł 16 ust. 4 i 5 i art. 32 wskazanego protokołu nr 1 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one temu, aby organy państwa przywozu odmówiły dopuszczenia w charakterze świadectwa przewozowego EUR.1 wydanego retrospektywnie w rozumieniu art. 16 ust. 1 tego protokołu, świadectwa przewozowego EUR.1, które będąc zgodne we wszystkich innych aspektach z wymogami przepisów tego protokołu, nie zawiera w rubryce "Uwagi" adnotacji wymienionej w art. 16 ust. 4, lecz wzmiankę, którą należy ostatecznie interpretować w ten sposób, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wydane na podstawie art. 16 ust. 1 tego protokołu. W przypadku wątpliwości dotyczących autentyczności tego dokumentu lub statusu pochodzenia danych produktów organy te są zobowiązane wszcząć procedurę kontroli przewidzianą w art. 32 wskazanego protokołu.

¹ Dz.U. C 194 z 30.6.2012.