Sprawa C-163/14: Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.184.17

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 czerwca 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 kwietnia 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-163/14)

(2014/C 184/21)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 16 czerwca 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: F. Clotuche-Duvieusart i I. Martínez del Peral, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie, że poprzez nieprzyznanie instytucjom i organom Unii Europejskiej przewidzianego w art. 3 akapit drugi Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej zwolnienia z opłat ustanowionych w art. 26 postanowienia dotyczącego organizacji rynku energii elektrycznej w Regionie Stołecznym Brukseli, a także w art. 20 postanowienia dotyczącego organizacji rynku gazu w Regionie Stołecznym Brukseli, z późniejszymi zmianami, oraz poprzez sprzeciwianie się zwrotowi wspomnianych opłat pobranych przez ten region, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 3 akapit drugi Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej;

– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Postanowienie z dnia 19 lipca 2001 r. dotyczące organizacji rynku energii elektrycznej w Regionie Stołecznym Brukseli i postanowienie z dnia 1 kwietnia 2004 r. dotyczące organizacji rynku gazu w Regionie Stołecznym Brukseli, z późniejszymi zmianami, przewidują pobieranie opłat od dostawców energii elektrycznej i gazu na rzecz Regionu Stołecznego Brukseli. Te opłaty regionalne są następnie wliczane w cenę płaconą przez odbiorców końcowych, czyli instytucje Unii, podczas dostawy energii elektrycznej lub gazu w zależności od mocy dostarczanej odbiorcom końcowym (w przypadku energii elektrycznej) lub rozmiaru liczników u odbiorców końcowych (w przypadku gazu).

Komisja twierdzi, że wspomniane opłaty regionalne powinny być uznane za podatki pośrednie pobierane przez organy belgijskie przy okazji poważnych zakupów dokonywanych przez instytucje do celów użytku służbowego i wliczone w cenę energii elektrycznej lub gazu, którą one płacą. Komisja poskreśla, że do zidentyfikowania podatku pośredniego nie jest konieczne, aby obowiązek przerzucenia kosztu na odbiorcę końcowego był wyraźnie przewidziany w ustawodawstwie i że zasadnicze znaczenie ma kwestia, czy chodzi o podatek pobierany przy okazji wydatków lub konsumpcji. W konsekwencji uważa, że państwo belgijskie jest zobowiązane na mocy art. 3 akapit drugi Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej do zwrócenia instytucjom Unii tych podatków pośrednich lub podatków z tytułu sprzedaży.

Komisja utrzymuje, że rozpatrywane opłaty regionalne nie mogą być uznane za zwykłe wynagrodzenie za skorzystanie z usługi użyteczności publicznej i w związku z tym nie wchodzą w zakres wyjątku od zwolnienia przewidzianego w art. 3 akapit trzeci Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej. Celem tych opłat jest bowiem finansowanie różnych zadań służby publicznej. Z opłat tych finansowane są częściowo różne działania z zakresu polityki prowadzone przez organy publiczne w celu społecznym (np. taryfa socjalna, minimalne dostawy energii elektrycznej na rzecz gospodarstw domowych) lub środowiskowym (np. wspieranie racjonalnego wykorzystania energii elektrycznej). Podatki te nie są wynagrodzeniem płaconym w zamian za konkretną usługę świadczoną instytucjom.