Sprawa C-157/09: Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.180.25/3

Akt nienormatywny
Wersja od: 1 sierpnia 2009 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 maja 2009 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów

(Sprawa C-157/09)

(2009/C 180/44)

(Dz.U.UE C z dnia 1 sierpnia 2009 r.)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciele: H. Støvlbæk i W. Roels, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Królestwo Niderlandów

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie, że przyjmując i utrzymując w mocy art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1999 r. zawierającej ustawowe uregulowanie zawodu notariusza Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w szczególności art. 43 i 45 WE;

– obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja podnosi po pierwsze, że wymóg obywatelstwa ograniczający dostęp do zawodu i wykonywanie zawodu notariusza stanowi nieproporcjonalne ograniczenie gwarantowanej przez art. 43 WE swobody przedsiębiorczości notariuszy, mających obywatelstwo innego państwa członkowskiego. Artykuł 45 WE przewiduje co prawda zwolnienie od zasad dotyczących swobody przedsiębiorczości, jednakże tylko w odniesieniu do działalności, która jest bezpośrednio i w szczególny sposób związana z wykonywaniem władzy publicznej. Komisja jest zdania, że funkcja wykonywana przez notariusza zgodnie z prawem niderlandzkim stanowi tylko w bardzo ograniczonym zakresie wykonywanie władzy publicznej, tak że w świetle istniejącego orzecznictwa dotyczącego art. 45 WE okoliczność ta nie może stanowić uzasadnienia ograniczenia.

Po drugie Komisja podnosi, że wymóg obywatelstwa w żadnym wypadku nie jest w świetle art. 43 WE stosowny dla zagwarantowania poziomu kwalifikacji zawodowych, gwarantującego ochronę konsumenta. Istnieje inny sposób zagwarantowania wymaganego od notariuszy wysokiego poziomu kwalifikacji zawodowych, mający mniejszy wpływ na swobodę przepływu; mianowicie możliwość ustanowienia przez przyjmujące państwo członkowskie wymogu w postaci jednego ze środków wyrównawczych, jakie przewiduje art. 4 dyrektywy 89/48/EWG(1).

______

(1) Dyrektywa Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów ukończenia studiów wyższych, przyznawanych po ukończeniu kształcenia i szkolenia zawodowego, trwających co najmniej trzy lata (Dz.U. L 19, s. 16).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.