Sprawa C-156/17: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 30 stycznia 2020 r. - Köln-Aktienfonds Deka v. Staatssecretaris van Financiën.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.137.2

Akt nienormatywny
Wersja od: 27 kwietnia 2020 r.

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 30 stycznia 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden - Niderlandy) - Köln-Aktienfonds Deka / Staatssecretaris van Financiën
(Sprawa C-156/17) 1

[Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału i swoboda płatności - Ograniczenia - Opodatkowanie dywidend wypłaconych przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) - Zwrot pobranego podatku od dywidend - Przesłanki - Obiektywne kryteria odmiennego traktowania - Kryteria z natury rzeczy lub de facto korzystne dla podatników będących rezydentami]

(2020/C 137/02)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 27 kwietnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Köln-Aktienfonds Deka

Strona przeciwna: Staatssecretaris van Financiën

przy udziale: Nederlandse Orde van Belastingadviseurs, Loyens en Loeff NV

Sentencja

1)
Artykuł 63 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiego, które przewidują, że funduszowi inwestycyjnemu niebędącemu rezydentem nie przyznaje się zwrotu podatku od dywidend pobranego od dywidend uzyskanych przez ten fundusz od podmiotów mających siedzibę w tym państwie członkowskim, ze względu na to, że nie wykazał on, iż jego udziałowcy lub uczestnicy spełniają przesłanki przewidziane w tych przepisach, o ile przesłanki te nie są de facto niekorzystne dla funduszy inwestycyjnych niebędących rezydentami, a organy podatkowe wymagają, by dowód spełnienia tych przesłanek został przedstawiony również przez fundusze inwestycyjne będące rezydentami, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.
2)
Artykuł 63 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiego, które przewidują, że funduszowi inwestycyjnemu niebędącemu rezydentem nie przyznaje się zwrotu podatku od dywidend, który musiał zapłacić w tym państwie członkowskim, ze względu na to, że nie spełnia on przewidzianych prawem przesłanek, którym podlega ten zwrot, a mianowicie, że nie wypłaca swym udziałowcom lub uczestnikom corocznie, najpóźniej w ósmym miesiącu po upływie roku obrotowego, w pełni dochodów z inwestycji, jeżeli w państwie członkowskim jego siedziby dochód z jego inwestycji, który nie został wypłacony jest uznawany za wypłacony lub jest uwzględniony w ramach podatku, który to państwo członkowskie pobiera od udziałowców lub uczestników, tak jakby zysk ten został wypłacony, i jeżeli w świetle celu, jaki leży u podstaw tych przesłanek, taki fundusz znajduje się w porównywalnej sytuacji z sytuacją funduszu będącego rezydentem, któremu przysługuje zwrot tego podatku, czego zbadanie należy do sądu odsyłającego.
1 Dz.U. C 168 z 29.5.2017.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.