Sprawa C-156/07: Salvatore Aiello i inni v. Regione Lombardia i inni (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.285.11/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 listopada 2008 r.

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 10 lipca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - Salvatore Aiello i in. przeciwko Comune di Milano, Sindaco di Milano, Comitato tecnico - scientifico per l'emergenza del traffico e della mobilitŕ nella cittŕ di Milano, Provincia di Milano, Regione Lombardia, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dell'Interno, Presidenza del Consiglio dei Ministri, Euromilano SpA, Metropolitana milanese SpA

(Sprawa C-156/07)⁽¹⁾

(Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Dyrektywa 85/337/EWG - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne - Budowa drogi w Mediolanie)

(2008/C 285/17)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 8 listopada 2008 r.)

Sąd krajowy

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Salvatore Aiello i in.

Strony pozwane: Comune di Milano, Sindaco di Milano, Comitato tecnico - scientifico per l'emergenza del traffico e della mobilitŕ nella cittŕ di Milano, Provincia di Milano, Regione Lombardia, Ministero delle Infrastrutture e dei Trasporti, Ministero dell'Interno, Presidenza del Consiglio dei Ministri

Przy udziale: Euromilano SpA, Metropolitana milanese SpA

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Consiglio di Stato - Wykładnia art. 2 i 4 oraz załącznika III do dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz.U. L 175, str. 40) - Kryteria selekcji, które należy uwzględnić podczas oceny projektu - Budowa drogi ("la strada Interquartiere Nord") w Mediolanie

Sentencja

1) Artykuł 2 ust. 1 dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne, w brzmieniu ustalonym dyrektywą Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r., należy interpretować w ten sposób, iż nie zawarto w nim wymogu, aby wszelkie przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko podlegały procedurze oceny przewidzianej w tej dyrektywie, lecz jedynie te przedsięwzięcia, które wymieniono w załącznikach I i II do dyrektywy, zgodnie z zasadami określonymi w art. 4 dyrektywy i z zastrzeżeniem art. 1 ust. 4 i 5 oraz art. 2 ust. 3. tej dyrektywy.

2) Odpowiednie kryteria selekcji określone w załączniku III do dyrektywy 85/337, w brzmieniu ustalonym dyrektywą 97/11, muszą być stosowane przez państwa członkowskie w procesie ustalania - w odniesieniu do przedsięwzięć wymienionych w załączniku II do dyrektywy - zarówno na podstawie analizy każdego przypadku z osobna, jak i na postawie ustalonych przez nie progów lub kryteriów, czy istnieje konieczność poddania danego przedsięwzięcia procedurze oceny wpływu na środowisko.

3) Jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się na określanie dla każdego przypadku z osobna, które przedsięwzięcia spośród wymienionych w załączniku II do dyrektywy 85/337, w brzmieniu ustalonym dyrektywą 97/11, powinny być poddane ocenie ich skutków dla środowiska, powinno ono - w drodze odesłania do załącznika III do dyrektywy zawartego w przepisach prawa krajowego czy też poprzez włączenie tych kryteriów do prawa krajowego - zapewnić rzeczywiste uwzględnienie przez właściwe organy krajowe każdego z tych kryteriów w sytuacji, gdy któreś z nich ma zastosowanie do danego przedsięwzięcia. Państwo członkowskie nie może wykluczyć tych kryteriów w sposób wyraźny lub dorozumiany.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 140 z 23.6.2007.