Sprawa C-147/16: Karel de Grote - Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW v. Susan Romy Jozef Kuijpers. (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.240.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 lipca 2018 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 maja 2018 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vredegerecht te Antwerpen - Belgia) - Karel de Grote - Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW / Susan Romy Jozef Kuijpers.

(Sprawa C-147/16) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach zawieranych między sprzedawcą lub dostawcą a konsumentem - Badanie z urzędu przez sąd krajowy zagadnienia, czy umowa jest objęta zakresem zastosowania tej dyrektywy - Artykuł 2 lit. c) - Pojęcie "sprzedawcy lub dostawcy" - Instytucja szkolnictwa wyższego finansowana w zasadniczym zakresie ze środków publicznych - Umowa dotycząca nieoprocentowanego planu spłaty czesnego za studia oraz pokrycia kosztów podróży w ramach studiów]

Język postępowania: niderlandzki

(2018/C 240/02)

(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2018 r.)

Sąd odsyłający

Vredegerecht te Antwerpen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Karel de Grote - Hogeschool Katholieke Hogeschool Antwerpen VZW

Strona pozwana: Susan Romy Jozef Kuijpers

Sentencja

1) Dyrektywę Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że sąd krajowy orzekający zaocznie i posiadający uprawnienie, na podstawie krajowych norm proceduralnych, do zbadania z urzędu sprzeczności między warunkiem stanowiącym podstawę żądania i krajowymi zasadami porządku publicznego, ma obowiązek zbadania z urzędu, czy umowa zawierająca ten warunek należy do zakresu stosowania tej dyrektywy i - w danym wypadku - ewentualnie nieuczciwy charakter tego warunku.

2) Z zastrzeżeniem zweryfikowania, jakiego powinien dokonać sąd odsyłający, art. 2 lit. c) dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, iż niezależna instytucja szkolnictwa, taka jak ta w postępowaniu głównym, która w drodze umowy dokonuje uzgodnień z jedną ze swoich studentek w zakresie ułatwienia spłaty kwot należnych od tej ostatniej tytułem czesnego za studia oraz kosztów podróży w ramach studiów, musi być uznana w ramach tej umowy za "sprzedawcę lub dostawcę" w rozumieniu tego przepisu, tak że umowa ta wchodzi w zakres stosowania tej dyrektywy.

¹ Dz.U. C 211 z 13.6.2016.