Sprawa C-14/13: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad (Bułgaria) w dniu 10 stycznia 2013 r. - Gena Ivanova Cholakova przeciwko Osmo rayonno upravlenie pri Stolichna direktsiya na vatreshnite raboti.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.79.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 marca 2013 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Sofia-grad (Bułgaria) w dniu 10 stycznia 2013 r. - Gena Ivanova Cholakova przeciwko Osmo rayonno upravlenie pri Stolichna direktsiya na vatreshnite raboti

(Sprawa C-14/13)

(2013/C 79/16)

Język postępowania: bułgarski

(Dz.U.UE C z dnia 16 marca 2013 r.)

Sąd odsyłający

Administrativen sad Sofia-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Gena Ivanova Cholakova

Strona pozwana: Osmo rayonno upravlenie pri Stolichna direktsiya na vatreshnite raboti

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 21 ust. 1 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w związku z art. 67 i art. 72 tego samego traktatu, przy uwzględnieniu istniejących na podstawie prawa Unii Europejskiej dopuszczalnych ograniczeń w swobodzie przemieszczania się obywateli Unii na terytorium państw członkowskich, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisowi krajowemu państwa członkowskiego, takiemu jak stanowiący przedmiot postępowania głównego art. 63 ust. 1 pkt 5 Zakon za ministerstvoto na vatreshnite raboti (ustawa o ministerstwie spraw wewnętrznych), zgodnie z którym organy policji są uprawnione do zarządzenia zatrzymania obywatela państwa członkowskiego do 24 godzin celem stwierdzenia jego tożsamości na podstawie kontroli, która nie dotyczy ustawowo przewidzianego w tym państwie członkowskim przypadku dokonania kontroli organów policji w celu ustalenia tożsamości i nie jest wyraźnie uzasadniona stwierdzeniem albo prewencją przed czynem zabronionym, występkiem, ochroną porządku publicznego czy bezpieczeństwa wewnętrznego?

2) Czy z art. 52 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej interpretowanego w związku ograniczeniem praw z art. 6 i art. 45 ust. 1 Karty i zgodnie z usankcjonowaną w prawie europejskim zasadą ochrony przed samowolną albo nieproporcjonalną ingerencją w osobistą swobodę działania osób fizycznych wynika, że przepis krajowy taki jak będący przedmiotem postępowania głównego art. 63 ust. 1 pkt 5 Zakon za ministerstvoto na vatreshnite raboti dotyczący zatrzymania policyjnego do 24 godzin - o ile nie da się ustalić tożsamości obywatela państwa członkowskiego zgodnie z metodami określonymi w ustawie - może zostać zastosowany i zgodnie z którym zatrzymanie jest dopuszczalne przy spełnieniu następujących przesłanek:

A. zarządzenie środka leży w zakresie uznania organów policji, jeśli tożsamości nie można ustalić poprzez dokument tożsamości, przez inną osobę o ustalonej tożsamości albo w inny dopuszczalny sposób;

B. przepis nie przewiduje żadnej oceny konieczności ustalenia tożsamości; tym bardziej nie przewiduje oceny zachowania osoby albo kwestii, czy przy uwzględnieniu konkretnych okoliczności ochrona ustawowo przewidzianego uprawnienia policji stała się konieczna;

C. ustalenie tożsamości nie jest wyraźnie uzasadnione przypadkami, w których ustawa dopuszcza środki w celu identyfikacji osoby; ustalenie jest także możliwe w drodze zwykłej konsultacji systemu informacyjnego albo w inny niezawodny sposób niepolegający na środkach identyfikacji;

D. sądowa kontrola zgodnego z prawem zastosowania przepisu prawa następuje wyłącznie w oparciu o przesłanki w nim określone, ponieważ wykonanie uprawnienia podlega pod zakres swobodnego uznania?