Sprawa C-136/12: Consiglio Nazionale dei Geologi v. Autorita Garante della Concorrenza e del Mercato i Autorita Garante della Concorrenza e del Mercato przeciwko Consiglio Nazionale dei Geologi (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.260.13

Akt nienormatywny
Wersja od: 7 września 2013 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 lipca 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - Consiglio Nazionale dei Geologi przeciwko Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato i Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato przeciwko Consiglio Nazionale dei Geologi

(Sprawa C-136/12) 1

(Artykuł 267 akapit trzeci TFUE - Skutki obowiązku wystąpienia z odesłaniem prejudycjalnym sądów ostatniej instancji - Artykuł 101 TFUE - Kodeks deontologiczny izby zawodowej zabraniający stosowania stawek nieodpowiadających godności zawodowej)

(2013/C 260/22)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 7 września 2013 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Consiglio Nazionale dei Geologi, Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato

Strona pozwana: Autorità Garante della Concorrenza e del Mercato, Consiglio Nazionale dei Geologi

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Consiglio di Stato - Wykładnia art. 267 ust. 3 TFUE - Zakres obowiązku wystąpienia z odesłaniem prejudycjalnym przez sądy ostatniej instancji - Pojęcie poważnego i oczywistego naruszenia prawa Unii - Przepisy i zasady proceduralne państwa członkowskiego zabraniające sądowi krajowemu z jednej strony skierowania do Trybunału sformułowanych przez stronę, w oczywisty sposób niedopuszczalnych pytań prejudycjalnych a z drugiej strony przeformułowania tychże pytań - Wykładnia art. 101 TFUE, rozporządzenia Rady (EWG) nr 2137/85 z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie europejskiego ugrupowania interesów gospodarczych (EUIG) (Dz.U. L 199, s. 1), dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255, s. 22) oraz dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (Dz.U. L 376, s. 36) - Kodeks deontologiczny izby zawodowej zabraniający stosowania stawek nieodpowiadających godności zawodowej ("decoro e dignità professionale") oraz liczbie i jakości świadczonych usług - Stosowanie krajowych przepisów z dziedziny prawa konkurencji bardziej surowych niż przepisy Unii.

Sentencja

1)
Artykuł 267 akapit trzeci TFUE należy interpretować w ten sposób, że ustalenie i sformułowanie pytań dotyczących wykładni prawa Unii, które sąd odsyłający uważa za istotne w celu rozstrzygnięcia sporu w postępowaniu głównym, należy wyłącznie do niego. Należy odstąpić od stosowania uregulowań krajowych, których skutkiem mogłoby być naruszenie tego uprawnienia.
2)
Normy takie jak ustanowione w kodeksie deontologicznym dotyczącym wykonywania zawodu geologa we Włoszech, zatwierdzonym przez Consiglio nazionale dei geologi w dniu 19 grudnia 2006 r. i ostatnio zmienionym w dniu 24 marca 2010 r., przewidujące, że kryterium ustalania wynagrodzenia, oprócz jakości i wartości świadczonej usługi, jest godność zawodowa, stanowią decyzję związku przedsiębiorstw w rozumieniu art. 101 ust. 1 TFUE, której skutkiem może być ograniczenie konkurencji na rynku wewnętrznym. Do sądu odsyłającego należy dokonanie oceny w świetle ogólnego kontekstu, w którym kodeks ten wywołuje skutki, w tym w świetle całości krajowych ram prawnych i praktyki stosowania tego kodeksu przez krajową izbę geologów, czy wspomniany skutek wystąpił w niniejszej sprawie. Rzeczony sąd powinien również ustalić, czy w świetle wszystkich mających znaczenie informacji, jakimi dysponuje, normy tego kodeksu - zwłaszcza jeżeli chodzi o stosowanie w nich kryterium odnoszącego się do godności zawodowej - można uważać za niezbędne do realizacji wspomnianego uzasadnionego celu związanego z gwarancjami przyznanymi konsumentom korzystającym z usług geologów.
1 Dz.U. C 151 z 26.5.2012.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.