Sprawa C-135/17: X-GmbH v. Finanzamt Stuttgart - Körperschaften (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.139.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 kwietnia 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 26 lutego 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof - Niemcy) - X-GmbH/Finanzamt Stuttgart - Körperschaften

(Sprawa C-135/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Swobodny przepływ kapitału - Przepływ kapitału pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi - Klauzula standstill - Uregulowania krajowe państwa członkowskiego dotyczące spółek pośrednich z siedzibą w państwach trzecich - Zmiana tych uregulowań, a następnie przywrócenie uregulowań obowiązujących wcześniej - Dochody spółki z siedzibą w państwie trzecim uzyskane z faktu posiadania wierzytelności wobec spółki mającej siedzibę w państwie członkowskim - Włączenie takich dochodów do podstawy opodatkowania podatnika mającego rezydencję podatkową w państwie członkowskim - Ograniczenie swobody przepływu kapitału - Względy uzasadniające)

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 139/07)

(Dz.U.UE C z dnia 15 kwietnia 2019 r.)

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: X-GmbH

Druga strona postępowania: Finanzamt Stuttgart - Körperschaften

Sentencja

1) Klauzulę standstill przewidzianą w art. 64 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że art. 63 ust. 1 TFUE nie wyklucza stosowania ograniczenia w przepływie kapitału do lub z państw trzecich, gdy ten przepływ dotyczy inwestycji bezpośrednich, a owo ograniczenie istniało co do istoty w dniu 31 grudnia 1993 r. na podstawie uregulowań państwa członkowskiego, mimo że jego zakres rozszerzono po tej dacie na udziały, które nie dotyczą inwestycji bezpośrednich.

2) Klauzulę standstill przewidzianą w art. 64 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że zakaz zawarty w art. 63 ust. 1 TFUE ma zastosowanie do ograniczenia w przepływie kapitału do lub z państw trzecich, dotyczącym inwestycji bezpośrednich, jeżeli krajowe uregulowania podatkowe leżące u podstaw tego ograniczenia zostały istotnie zmienione po dniu 31 grudnia 1993 r. wskutek przyjęcia ustawy, która weszła w życie, lecz została zastąpiona - zanim jeszcze zaczęto ją stosować w praktyce - przez uregulowania identyczne w swej istocie z uregulowaniami, które obowiązywały w dniu 31 grudnia 1993 r., chyba że stosowanie tej ustawy odroczono na podstawie prawa krajowego, tak że pomimo jej wejścia w życie nie obowiązywała ona w zakresie transgranicznego przepływu kapitału, o którym mowa w art. 64 ust. 1 TFUE, co powinien zbadać sąd odsyłający.

3) Artykuł 63 ust. 1 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniom państwa członkowskiego, zgodnie z którymi dochody, których spółka z siedzibą w państwie trzecim nie uzyskała w ramach własnej działalności, takie jak dochody zakwalifikowane jako "dochody pośrednie mające charakter inwestycji kapitałowych" w rozumieniu tych uregulowań, zostają włączone, proporcjonalnie do posiadanych udziałów, do podstawy opodatkowania podatnika będącego rezydentem tego państwa członkowskiego, jeżeli ów podatnik posiada co najmniej 1 % udziałów w rzeczonej spółce i jeżeli dochody te są objęte w tym państwie trzecim niższą stawką opodatkowania niż stawka obowiązująca w danym państwie członkowskim, chyba że istnieją ramy prawne przewidujące w szczególności zobowiązania umowne upoważniające krajowe organy podatkowe tego państwa członkowskiego do skontrolowania w stosownym przypadku prawdziwości informacji dotyczących tej spółki, przekazanych w celu wykazania, że udział wspomnianego podatnika w owej spółce nie stanowi sztucznego rozwiązania.

¹ Dz.U. C 221 z 10.7.2017.