Sprawa C-124/13: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.156.21/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 czerwca 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2013 r. - Parlament Europejski przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-124/13)

(2013/C 156/32)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 1 czerwca 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Parlament Europejski (przedstawiciele: L.G. Knudsen, I. Liukkonen i R. Kaškina, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (UE) nr 1243/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1342/2008 ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów⁽¹⁾; oraz

– obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Parlament Europejski podnosi jeden zarzut zmierzający do stwierdzenia nieważności zaskarżonego rozporządzenia, w ramach którego twierdzi, że art. 43 ust. 3 TFUE nie stanowi właściwej podstawy prawnej dla tego rozporządzenia i że akt ten należało wydać na podstawie art. 43 ust. 2 TFUE, gdyż to drugie ze wskazanych postanowień przyznaje prawodawcy Unii Europejskiej niezbędne kompetencje do wydania aktu mającego cel i treść zaskarżonego rozporządzenia. Posłużenie się niewłaściwą podstawą prawną wykluczyło Parlament z uczestnictwa w przyjmowaniu aktu, podczas gdy art. 43 ust. 2 TFUE przewiduje zastosowanie zwykłej procedury prawodawczej. Wydanie zaskarżonego rozporządzenia na błędnej podstawie prawnej musi prowadzić do stwierdzenia jego nieważności.

W ramach pierwszej części zarzutu Parlament podnosi, że każdy plan wieloletni, taki jak ten, o którym mowa w niniejszej sprawie, jako instrument służący zachowaniu zasobów połowowych i umożliwiający zarządzanie nimi, stanowi całość, która zawiera jedynie uregulowania służące celom zrównoważenia i

zachowania zasobów w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa, wobec czego powinien on zostać przyjęty w całości na podstawie art. 43 ust. 2 TFUE.

Druga część zarzutu podniesionego przez Parlament obejmuje twierdzenie, że przyjęcie zaskarżonego rozporządzenia oddzielnie od pozostałej części propozycji Komisji stanowi w każdym razie nadużycie proceduralne i pozbawia znaczenia utrwalone orzecznictwo dotyczące wyboru podstawy prawnej właściwej z punktu widzenia istoty aktu. Podział propozycji umożliwił Radzie dokonanie w sposób sztuczny wyboru odrębnej podstawy prawnej dla określonych elementów proponowanego aktu, natomiast gdyby akt ten został przyjęty jako całość, w pierwotnie zaproponowanej formie, elementy te zostałyby uwzględnione w ramach jednolitej podstawy prawnej, jaką stanowi art. 43 ust. 2 TFUE.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 352, s. 10