Sprawa C-123/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2017 r. w sprawie T-692/15 HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH / Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 15 lutego 2018 r., HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.161.37

Akt nienormatywny

Wersja od: 7 maja 2018 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 13 grudnia 2017 r. w sprawie T-692/15 HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH / Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 15 lutego 2018 r., HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH

(Sprawa C-123/15 P)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 161/41)

(Dz.U.UE C z dnia 7 maja 2018 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH (przedstawiciel: M. Schlingmann, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie wyroku Sądu wydanego w dniu 13 grudnia 2017 r. w sprawie T-692/15 HTTS Hanseatic Trade Trust & Shipping GmbH/Rada Unii Europejskiej;

- nakazanie Radzie Unii Europejskiej:

1. zapłaty na rzecz wnoszącej odwołanie odszkodowania w wysokości 2 516 221,50 EUR tytułem naprawienia szkody i zadośćuczynienia z powodu krzywdy poniesionych w następstwie umieszczenia jej nazwy w wykazie osób, podmiotów i organów figurującej w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 423/2007 ¹  i w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) nr 961/2010 ² ;

2. zapłaty na rzecz wnoszącej odwołanie odsetek za zwłokę zgodnie ze stopą procentową stosowaną przez Europejski Bank Centralny (EBC) do podstawowych operacji refinansowania, powiększoną o dwa punkty procentowe od dnia 17 października 2015 r. do dnia całkowitej zapłaty;

3. pokrycia kosztów postępowania, w szczególności kosztów poniesionych przez wnoszącą odwołanie.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie opiera swój środek zaskarżenia na naruszeniu przez Sąd prawa Unii.

Podnosi ona w szczególności następujące naruszenia prawa Unii:

- Uwzględniając na korzyść Rady Unii Europejskiej okoliczności i informacje, które Rada przedstawiła dopiero po przyjęciu środków niezgodnych z prawem, w tym, w części, dopiero w toku postępowania w sprawie skargi, Sąd błędnie przyjął nieprawidłowy moment, w odniesieniu do którego należało dokonać oceny..

- Sąd błędnie stwierdził, że istniały poszlaki pozwalające uznać za co najmniej wiarygodne, że wnosząca odwołanie "pozostawała w posiadaniu lub pod kontrolą innego podmiotu [w tym wypadku IRISL]". W szczególności Sąd zastosował błędne kryterium oceny i niesłusznie uwzględnił przedstawione przez Radę informacje, których nie posiadała ona w momencie dokonywania oceny. Sąd nie ustalił także stopnia (rzekomej) kontroli ani jej intensywności i dokonał błędnej oceny poszlak.

- Sąd błędnie stwierdził, że rozporządzenie nr 668/2010 - w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej - jest zgodne z prawem.

- Sąd błędnie stwierdził, że niewystarczający charakter uzasadnienia środków przyjętych wobec wnoszącej odwołanie nie może co do zasady doprowadzić do powstania odpowiedzialności Unii i błędnie zaniechał rozpatrzenia naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 423/2007 z dnia 19 kwietnia 2007 r. dotyczące środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. 2007, L 103, s. 1).

² Rozporządzenie Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. 2010, L 281, s. 1).