Sprawa C-113/05 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 10 grudnia 2004 r. w sprawie T-196/03 European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej, wniesione przez European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) w dniu 4 marca 2005 r.
Dz.U.UE.C.2005.115.13
Akt nienormatywny(Sprawa C-113/05 P)
(2005/C 115/24)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W dniu 4 marca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI), z siedzibą w Brukseli (Belgia), reprezentowanej przez adwokatów K. Van Maldegema oraz C. Mereu od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 10 grudnia 2004 r. w sprawie T-196/03(1) European Federation for Cosmetic Ingredients (EFfCI) przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej.
Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:
– uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne i uzasadnione;
– uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 grudnia 2004 r. w sprawie T-196/03;
– uznanie za dopuszczalne żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w sprawie T-196/03;
– rozstrzygnięcie co do istoty sprawy lub ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji, oraz
– obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji.
Zarzuty i główne argumenty
1. Wnosząca odwołanie kwestionuje pkt 16 zaskarżonego postanowienia, którym został odrzucony jej wniosek o rozpatrzenie sprawy co do istoty przed rozstrzygnięciem o dopuszczalności lub ewentualnie o pozostawienie wszelkich decyzji do rozstrzygnięcia w wyroku w postępowaniu głównym. Wnosząca odwołanie podnosi, że odrzucenie to jest bezprawne, ponieważ Sąd Pierwszej Instancji błędnie interpretuje art. 114 § 4 regulaminu oraz narusza zasadę skuteczności i obowiązek uzasadnienia. Sąd Pierwszej Instancji powinien zinterpretować art. 114 § 4 regulaminu szeroko oraz z należytym uwzględnieniem okoliczności sprawy zgodnie z prawną zasadą skuteczności. Wnosząca odwołanie twierdzi również, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył obowiązek uzasadnienia nie przedstawiając innego wyjaśnienia dla odrzucenia jak to, iż "w wyniku zbadania akt sprawy jest wystarczająco poinformowany, by móc rozstrzygnąć w kwestii wniosków".
2. Wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo odrzucając wnioski skarżącej i stwierdzając, że:
a) antykonkurencyjne skutki jakie zaskarżony środek wywiera na wnoszącą odwołanie nie wyróżniają jej spośród innych przedsiębiorstw. Wnosząca odwołanie twierdzi, że inne przedsiębiorstwa, które nie zaopatrują sektora kosmetycznego bądź które zaopatrują sektor kosmetyczny i nie testują swoich składników na zwierzętach lub nie używają substancji RMR, znajdują się w innej sytuacji niż wnosząca odwołanie. Ponadto wnosząca odwołanie utrzymuje, że Sąd Pierwszej Instancji błędnie interpretuje wyrok w sprawie Extramet.
b) wnosząca odwołanie nie powołała się na żaden wiążący przepis nadrzędny w stosunku do zaskarżonego środka, który mógłby nakazać Parlamentowi i Radzie uwzględnienie negatywnych skutków zaskarżonego środka: wnosząca odwołanie podnosi, iż art. 3 lit. g) WE stanowi wiążący przepis zobowiązujący Parlament i Radę do zapewnienia niezakłóconej konkurencji na rynku wewnętrznym.
c) patenty wnoszącej odwołanie nie są tego rodzaju, aby zaskarżony środek czynił ich gospodarcze wykorzystywanie bezpośrednio i ostatecznie bezprawnym, a w rezultacie "indywidualnie dotyczył" wnoszącej odwołanie. Wnosząca odwołanie podnosi, że fakt, iż zaskarżony środek pozbawia ją jej (wyłącznego) prawa z patentu powoduje, iż dany akt dotyczy jej indywidualnie w rozumieniu wyroku w sprawie Codorniú.
d) niedopuszczalne jest twierdzenie wnoszącej odwołanie, iż dany akt dotyczy jej indywidualnie, ponieważ uczestniczyła w postępowaniu prowadzącym do wydania zaskarżonego środka, które opiera się na art. 13 dyrektywy 76/768 oraz na jej udziale w wydaniu zaskarżonego środka: wnosząca odwołanie podnosi, iż Sąd Pierwszej Instancji błędnie uznał, że art. 13 dotyczy jedynie środków indywidualnych, ponieważ dyrektywa 76/768 nie zapewnia możliwości przyjęcia takich środków.
3. Ponadto wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo do pełnej i skutecznej ochrony sądowej oraz prawo do bycia wysłuchanym. Wnosząca odwołanie utrzymuje, iż jej prawo do pełnej i skutecznej ochrony sądowej winno prowadzić przynajmniej do tego, aby Sąd Pierwszej Instancji rozpoznał sprawę co do istoty zamiast odmawiać wnoszącej odwołanie legitymacji procesowej jedynie w oparciu o względy formalne.
______
(1) Dz.U. C 184, 2.8.2003, str. 50.