Sprawa C-112/16: Persidera SpA v. Autorita per le Garanzie nelle Comunicazioni, Ministero dello Sviluppo Economico delle Infrastrutture e dei Trasporti (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.309.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 września 2017 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 26 lipca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - Persidera SpA/Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Ministero dello Sviluppo Economico delle Infrastrutture e dei Trasporti

(Sprawa C-112/16) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Łączność elektroniczna - Usługi telekomunikacyjne - Dyrektywy 2002/20/ WE, 2002/21/WE i 2002/77/WE - Równość traktowania - Ustalenie liczby cyfrowych częstotliwości radiowych, które mają zostać przyznane każdemu operatorowi posiadającemu już analogowe częstotliwości radiowe - Uwzględnienie dotychczas nielegalnie użytkowanych analogowych częstotliwości radiowych - Korelacja między liczbą posiadanych analogowych częstotliwości radiowych i liczbą otrzymanych cyfrowych częstotliwości radiowych)

Język postępowania: włoski

(2017/C 309/11)

(Dz.U.UE C z dnia 18 września 2017 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Persidera SpA

Strona pozwana: Autorità per le Garanzie nelle Comunicazioni, Ministero dello Sviluppo Economico delle Infrastrutture e dei Trasporti

przy udziale: Radiotelevisione italiana SpA (RAI), Reti Televisive Italiane SpA (RTI), Elettronica Industriale SpA, Television Broadcasting System Spa, Premiata Ditta Borghini e Stocchetti di Torino Srl, Rete A SpA, Centro Europa 7 Srl, Prima TV SpA, Sky Italia Srl, Elemedia SpA

Sentencja

1) Artykuł 9 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r., art. 3, 5 i 7 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach), zmienionej dyrektywą 2009/140, jak również art. 2 i 4 dyrektywy Komisji 2002/77/WE z dnia 16 września 2002 r. w sprawie konkurencji na rynkach sieci i usług łączności elektronicznej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który w celu przekształcenia istniejących kanałów analogowych w kanały cyfrowe uwzględnia nielegalnie użytkowane kanały analogowe, jeśli prowadzi to do przedłużenia trwania czy nawet utrwalenia niesłusznej przewagi konkurencyjnej.

2) Zasady niedyskryminacji i proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisowi krajowemu, który w oparciu o to samo kryterium konwersji wywołuje skutek w postaci proporcjonalnie większej redukcji liczby przydzielonych kanałów cyfrowych w porównaniu z liczbą użytkowanych kanałów analogowych na niekorzyść jednego z operatorów w porównaniu do jego konkurentów, chyba że jest ona obiektywnie uzasadniona i proporcjonalna z punktu widzenia jej celu. Kontynuacja oferty telewizyjnej stanowi uzasadniony cel, który może stanowić podstawę dla takiej różnicy w traktowaniu. Niemniej jednak przepis, który prowadziłby do przyznania operatorom już obecnym na rynku liczby cyfrowych częstotliwości radiowych wyższej niż liczba wystarczająca dla zapewnienia kontynuacji ich oferty telewizyjnej, wykraczałby ponad to, co jest konieczne dla osiągnięcia tego celu, i w ten sposób byłby nieproporcjonalny.

¹ Dz.U. C 175 z 17.5.2016.