Sprawa C-107/07 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 11 grudnia 2006 r. w sprawie T-290/05 Friedrich Weber przeciwko Komisji, wniesione w dniu 13 lutego 2007 r. przez Friedricha Webera.
Dz.U.UE.C.2007.95.26/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-107/07 P)
(2007/C 95/49)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 28 kwietnia 2007 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Friedrich Weber (przedstawiciel: W. Declair, adwokat)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 11 grudnia 2006 r. w sprawie T-290/05(1);
– uchylenie decyzji Komisji z dnia 27 maja 2005 r.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie uzasadnia odwołanie od przedmiotowego postanowienia Sądu Pierwszej Instancji w następujący sposób:
Sąd pierwszej Instancji niesłusznie odrzucił skargę jako niedopuszczalną, ponieważ skarga ta miała służyć zobowiązaniu Komisji przez Sąd do udostępnienia pewnych dokumentów. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Sąd Pierwszej Instancji nie dysponuje stosowną kompetencją. Jednocześnie w zaskarżonym postanowieniu Sąd orzekł, ze uzasadnione żądanie wnoszącego odwołanie nie może być rozumiane w ten sposób, iż pośrednio zmierza ono do uchylenia zaskarżonej decyzji Komisji. Takiemu rozumowaniu nie można się przychylić, ponieważ w swoim uzasadnionym żądaniu wnoszący odwołanie nie tylko pośrednio, lecz wyraźnie wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji. Zmodyfikowane żądanie wnoszącego odwołanie jest dopuszczalne, ponieważ zmierza ono do uchylenia decyzji Komisji. W związku z tym stwierdzenie niedopuszczalności skargi wnoszącego odwołanie w całości stanowi naruszenia prawa.
W zaskarżonym postanowieniu Sąd Pierwszej Instancji stwierdza, że skarga zawiera "oskarżenia pod adresem niemieckich publiczno-prawnych stacji nadawczych oraz innych podmiotów publiczno-prawnych". Taka kwalifikacja argumentów wnoszącego odwołanie dyskredytuje argumentację przedstawioną przez wnoszącego odwołanie w sposób, który nie może zostać zaakceptowany. Dewaluacja argumentów zaprezentowanych w skardze jako "oskarżenia" oznacza, że Sąd Pierwszej Instancji nie dokonał oceny nadzwyczajnego znaczenia zarzutów i związanego z tym naruszenia prawa wspólnotowego w kontekście istotności uzasadnienia żądań sformułowanych w skardze. W ten sposób Sąd naruszył prawo do wysłuchania przez sąd. Taki sposób oceny zachowawczo sformułowanej argumentacji wnoszącego odwołanie prowadzi nawet do powstania podejrzenia braku bezstronności i wątpliwości co do rzetelności procesu.
Zaskarżone postanowienie jest niezgodne z podstawowymi zasadami Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Zaskarżone postanowienie narusza zadeklarowaną wolę Wspólnoty w kwestii rozwoju i umacniania zasad demokracji, państwa prawnego, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności. Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji nie docenia również należycie znaczenia zasady jawności w ramach przyznanej i zadeklarowanej woli Wspólnoty w odniesieniu do zasady demokracji. Sąd zaniechał oceny kwestii, czy decyzja Komisji jest zgodna z celami Wspólnoty. Tym samym zaskarżone postanowienie narusza obowiązujące prawo wspólnotowe.
Nietrafne jest stwierdzenie, że żądanie udostępnienia spornego dokumentu Komisji zostało w pełni zaspokojone. Komisja potwierdziła co prawda przed Sądem autentyczność swojego pisma opublikowanego w prasie, wnoszący odwołanie stwierdził jednak jednoznacznie, że to potwierdzenie przez Komisję nie rozstrzyga głównej kwestii. W uzasadnieniu wnoszący odwołanie podniósł w szczególności, że przedmiotowa gazeta nie stanowi organu promulgacyjnego urzędowych dokumentów pozwanej.
W powyższych względów zaskarżone postanowienie Sądu Pierwszej Instancji należy uchylić.
______
(1) Dz.U. L 331, str. 42.