Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2013 r. przez stowarzyszenie Abelia przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA (Sprawa E-8/13).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.287.12

Akt nienormatywny
Wersja od: 3 października 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 czerwca 2013 r. przez stowarzyszenie Abelia przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA

(Sprawa E-8/13)

(2013/C 287/08)

(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2013 r.)

Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 24 czerwca 2013 r. przez stowarzyszenie Abelia, reprezentowane przez adwokata Ingebjørga Harto i adwokat Ninę Leę Grejde, Konfederacja Przedsiębiorczości Norweskiej (NHO), PO Box 5250 Majorstuen, 0303 Oslo, Norwegia.

Skarżący występuje do Trybunału EFTA o:

1)
stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 160/13/COL z dnia 24 kwietnia 2013 r.;
2)
obciążenie Urzędu kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

Skarżący jest stowarzyszeniem przedsiębiorców i pracodawców w strukturach Konfederacji Przedsiębiorczości Norweskiej (Næringslivets Hoved-organisasjon) i reprezentuje 1 250 przedsiębiorstw członkowskich z branż IT, telekomunikacji, branży badawczo-rozwojowej, usług consultingowych i edukacyjnych.
Podstawą skargi jest decyzja Urzędu Nadzoru EFTA w sprawie nr 160/13/COL z dnia 24 kwietnia 2013 r. o zamknięciu sprawy bez wszczynania formalnego postępowania wyjaśniającego, czy przepisy dotyczące podatku VAT i zwrotu podatku VAT w Norwegii powinny zostać uznane za pomoc przyznaną przez państwo w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
Skarżący twierdzi między innymi, że:
Urząd Nadzoru EFTA nie wszczął formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 w części I protokołu 3 Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (SCA), patrz art. 4 ust. 4 w części II protokołu 3 SCA,
Urząd Nadzoru EFTA nie przedstawił uzasadnienia zgodnie z wymaganiami art. 16 SCA.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.