Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii (Sprawa E-4/16).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.338.12

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 września 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 marca 2016 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii

(Sprawa E-4/16)

(2016/C 338/14)

(Dz.U.UE C z dnia 15 września 2016 r.)

W dniu 2 marca 2016 r. do Trybunału EFTA została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Norwegii przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Carstena Zatschlera, Clémence Perrin i Marlene Lie Hakkebo, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, 1040 Bruksela, Belgia.

Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:

1) orzeczenie, że Królestwo Norwegii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 33 Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, nie wprowadzając do dnia, w którym upłynął termin wyznaczony w uzasadnionej opinii przekazanej Królestwu Norwegii zgodnie z art. 31 ust. 2 tego porozumienia, środków niezbędnych do wykonania wyroku Trybunału z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie E-13/13 (Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii);

2) obciążenie Królestwa Norwegii kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

- Niniejsza skarga dotyczy niezastosowania się przez Królestwo Norwegii do dnia 8 września 2015 r. do uzasadnionej opinii Urzędu Nadzoru EFTA z dnia 8 lipca 2015 r. w sprawie uchybienia przez Norwegię zobowiązaniom wynikającym z art. 33 Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (SCA) nakazującej wprowadzenie środków koniecznych do wykonania wyroku Trybunału z dnia 2 grudnia 2013 r. w sprawie E-13/13 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii.

- Sprawa E-13/13 dotyczyła zastosowania się przez Królestwo Norwegii do dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy).