Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2018 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii (Sprawa E-1/18).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.314.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 września 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2018 r. przez Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii

(Sprawa E-1/18)

(2018/C 314/11)

(Dz.U.UE C z dnia 6 września 2018 r.)

W dniu 13 lipca 2018 r. do Trybunału EFTA została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Norwegii przez Urząd Nadzoru EFTA, reprezentowany przez Claire Simpson, Erlenda M. Leonhardsena, Catherine Howdle i Carstena Zatschlera, działających w charakterze pełnomocników Urzędu Nadzoru EFTA, 35, Rue Belliard, 1040 Bruksela, Belgia.

Urząd Nadzoru EFTA występuje do Trybunału EFTA o:

1. orzeczenie, że utrzymując w mocy przepisy takie jak sekcja 14-13 akapit pierwszy, drugi i trzeci oraz sekcja 14-14 akapit pierwszy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu, które czynią upoważnienie ojca do świadczeń rodzicielskich zależnym od sytuacji matki, podczas gdy świadczenia rodzicielskie matki nie są zależne od sytuacji ojca, Norwegia uchybiła zobowiązaniom ciążących na niej na mocy art. 14 ust. 1 lit. c) aktu, o którym mowa w pkt 21b załącznika XVIII do Porozumienia EOG (dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana));

2. obciążenie Królestwa Norwegii kosztami postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

- Niniejsza sprawa dotyczy sposobu wypłacania świadczeń rodzicielskich w Norwegii. Świadczenia rodzicielskie są świadczeniami wypłacanymi rodzicom (matkom i ojcom) podczas urlopu związanego z urodzeniem lub adopcją dziecka.

- Urząd Nadzoru EFTA uznaje, że niektóre zasady dotyczące świadczeń rodzicielskich w Norwegii są dyskryminujące wobec ojców. Innymi słowy, zgodnie z tymi przepisami, to czy ojciec otrzymuje całość świadczenia rodzicielskiego, jego część - lub nie otrzymuje go wcale - zależne jest od tego, czy matka pracuje lub pracowała (lub wykonuje podobną działalność). Prawa matki do takich świadczeń są natomiast całkowicie niezależne od działalności ojca.

- Urząd Nadzoru EFTA uznaje, że matki oraz ojcowie znajdują się w porównywalnej sytuacji w kontekście wychowywania dzieci i inne traktowanie ich w ramach norweskiego systemu świadczeń rodzicielskich jest bezprawną dyskryminacją ojców na podstawie płci, co stanowi naruszenie art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/54/WE w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy.

- Urząd uważa ponadto, że taka dyskryminacja nie może być uzasadniona na mocy art. 3 dyrektywy 2006/54/WE jako "działanie pozytywne" mające na celu osiągnięcie równości przez matki w życiu zawodowym ani na innej podstawie.